Şaguc- Aydınpınar

0
600

Köyün kurucuları 1864 büyük sürgünden sonra Osmanlıya göç eden Kuzey Kafkasyalılardır. Köyün kuruluş tarihi yaklaşık 1866 yılıdır. Köye; büyük göç sonrası ilk yerleşen Abzah kabilesi Şaguc sülalesinden Şaguc Hacı İbrahim’in ismi verilmiştir. 1960’lı yıllarda köyün ismi önce Pınar olmuş, 1965 yılında ise Aydınpınar olarak resmileştirilmiştir. 

Kuzey Kafkasya’nın Karadeniz sahilleri ile Kuban nehri havzası içersinde oturan Adigeler uzun yıllar Ruslarla bağımsızlık mücadelesi yapmışlardır. Bu mücadele 1864 yılında son köyde yapılan savaşta noktalanmıştır. Ruslar kendilerini uzun yıllar uğraştıran Adige kabilelerini (..) anavatanlarından göçe zorlamışlardır. (..) Aydınpınar köyünü kuran Adigeler de Samsun’da karaya ayak basmışlardır. Bunlar Adige grupları içerisinde Abzah kabilesine mensup olup çeşitli aile gruplarından teşekkül etmiştir. Bu grup Anadolu’nun iç kesimine doğru hareket etmiş, Çorum üzerinden Bolu’ya kadar gelmişlerdir. Bu yolculuk bir yıla yakın sürmüştür. Bolu’daki devlet görevlileri tarafından İstanbul istikametine gitmeleri engellenmek istenmiş, Bolu’ya iskan edilmeleri düşünülmüştür. Adige grubu buna itiraz etmiş, sürtüşmeler çıkmış ve sonuçta kendilerine Düzce istikametine gitme izni verilmiştir. 

Düzce’ye gelen Adige grubuna Osmanlı Padişahı tarafından, bu gün köyün kurulduğu alan, belli noktalarla belirlenerek, kullanım hakkını tanımlayan bir senetle verilmiştir. Padişahın vermiş olduğu senette 7 Abzah ailesinin ismi geçmektedir. Bu grubun içindeki aileler Şaguc, Gube, Seyi, Pago, Bekmukko, Gute, Ketaw’dır. Köye ilk yerleşenler bu ailelerdir. Buraya yerleşen Adige grubunun lideri Thamate Şakuc Hacı İbrahim olduğu için, her türlü sorunda ilk öne çıkan bu kişi olmuş ve Onun adı dönemin devlet görevlileri tarafından köyün ilk resmi adı olarak kayıtlara geçirilmiştir. 

Yerleştikleri arazi tarıma ve oturmaya uygun değildi. Su altında ve fundalıklarla kaplıydı. Çok zorluk çektiler. Başlangıçta evler çok ilkeldi. İlk etapta oturdukları alanı terkedip dağ yamaçlarına doğru çıktılar. Şu anda bulundukları alana yerleştikten sonra çevrelerinde tarım alanları oluşturarak köyün bugünkü görüntüsünü sağlamışlardır. 

Köyün hemen yakınında Hatip Ahmet Efendi (Ekonhable) adındaki ikinci bir Adige köyü bulunuyordu. Bu köy Şapsığ köyü idi. Yerleşim alanları sıtma ve tifoya elverişliydi. Bazı aileler iklime uyum sağlayamadıkları için hastalıktan kırıldı. Osmanlı’nın son dönemindeki savaşlara giden birçok erkek de dönemeyince bu haneler de köreldi. Köy, kuruluşunda 50-60 aileden oluşuyordu. Yukarda açıklanan nedenlerle hane sayısı 5-6’ya kadar indi. Muhtarlığı kaldırıp yaklaşık 1930’da Şakuc Hacı İbrahim köyü ile birleşme kararı aldılar. İki köy birleşmiş ve bugünkü Aydınpınar Köyü’nü oluşturmuştur. Ekonhable’deki ailelerin bir kısmı Şaguc’a çıkmış, bir kısmı da kasabaya ve başka yerlere göç etmiştir. Daha sonraları Şaguc Hacı İbrahim köyü, yeni adıyla Aydınpınar, dışardan göç alarak başka Adige ailelerinin de katılımıyla nüfusunu arttırmıştır. Genelde Adige köylerinin nüfusu azalır, Şaguc köyü ise göçlerle hane sayısını arttırıp büyümüştür. Adige olarak 53 aile sayısına ulaşmıştır. 

Köy konumu nedeniyle ormana yakındır, geniş araziye sahiptir, ancak arazinin işlenmesinde zorluk çekilmektedir. Bu zorluklar satışlara neden olmuş ve Karadeniz’den, özellikle Ordu ve Trabzon yöresinden göç almıştır. (..) Bunun dışında çevre Gürcü köylerinden de köye yerleşenler olmuş ve tam bir mozaik oluşmuştur. Bu mozaiğin içersinde Adigeler, Gürcüler, Lazlar, Ordulu ve Trabzonlular vardır. Bu mozaiğe karşın Aydınpınar köyünde insanlar; ölçülü ve saygılı, kavga ve gürültüden uzak, çevre ve doğayı seven, bir arada yaşayan toplum yaratmışlardır. 

Kaynak: www.aydinpinar.com 

 

Sayı : 2007 04