COVID-19 pandemisinde kadın olmak konusu üzerine deneme yazmaya çalışacağım…
Bir evin, o evdeki süregelen yaşantının getirdiği sorumlulukların çoğunu üstlenmek nedense kadına ait diye düşünülür. Kadın bir ‘Kişi’; ‘İnsan’; ’Birey’ olduğunu unutacak kadar üstlenir hayatın yükünü. Çoğu evde temizlik, bakım, beslenme, geçim derdi sırtındadır.
Pandemiyle birlikte yaklaşık son iki yıldır kadının evdeki yükü neredeyse iki kat artmış durumda. Var olan tüm görevlerin yanında okula gitmeyen çocukların eğitimi, varsa hastaların bakımı gibi ek vazifeler de cabası…
Süreç uzadıkça artmış bu kadar yükün altında ezilen kadın, bazı kesimlerde maddi yoklukla, şiddetle, hatta kendi sağlık sorunlarını ertelediği için hastalıkların uzamış çözümsüzlükleriyle baş başa kalmıştır. Çözüm için geç başvuru nedeniyle tedavi süreci mümkün olamamıştır. Örneğin, gerek pandemi gerekse evin sorumlulukları nedeniyle geç tanı alan kanser hastası kadınlar gibi…
Bireysel olarak kendimden örneklemek istiyorum. Pandeminin erken dönemlerinde eve gelen yardımcım eşinin işyerinden COVID bulaşması nedeniyle aile boyu karantinaya alındılar. Yardımcım doğal olarak süreci karantinada geçirirken ben izin söz konusu olmadığı için hastanede görevime devam ettim. Evde ise genel işleyiş, yemek, temizlik, okul olmadığı için tüm gün evde olan çocukların ihtiyaçları elbette benim sorumluluğumda devam etti. Hastanede artan pandemi yükü, izinlerin süresiz kapalı oluşu ile tempom ve yüküm artmış biçimde devam etti. Maalesef yardımcımın çocuğu COVID sonrası gelişen beyin sekeli nedeniyle evde bakıma muhtaç hale geldi, tamamen desteksiz kaldım. Sağlık çalışanı olduğum için uzun süre evime yardıma gelecek kimseyi bulamadım. Durum belirsiz, hâlâ izinsiz çalışıyorum ve evde de durum aynı. Pek çok sağlık çalışanı tanıdığım da bu dönemde çocuğuna bakıcı bulamadı, evdeki mevcut yardımcılar hastalık bulaşır korkusuyla işi bıraktı. Sağlık emekçileri çocuklarını ya yalnız veya birbirlerine emanet ederek işe devam ediyor. Ne üzücü ki izin yok, istifa yok, hasta olursan bile 7. günde işe dönmek koşuluyla sağlık raporu geçerli.
En kötüsü, destek için aile büyüklerinizi de almak istemiyorsunuz, bilmeden virüsü taşıyarak onların da sağlığına zarar verebilirim endişesi çok yüksek.
Pandeminin uzamasıyla evinden çıkıp günübirlik de olsa çalışan, az da olsa ekonomik özgürlüğü olan kadın nüfus eve çekildi. Mali olarak bağımlı oldu. Ne yazık ki hastalık korkusuyla ekonomik bağımlılığa, amaçsızlığa takılıp kalan pek çok kadın umutsuzluğa yenik… Tüm bu sürecin yükünü çeken özellikle kadın sağlık çalışanları ise tükeniyor.
Ne kadar uzayacağı belli olmayan, mutant sayısının 20’ye ulaştığı bilinen COVID-19 pandemisinin bir an önce sonlanması temennisiyle… Hem fiziki hem de manevi olarak tam tükenmeden sağ salim atlatabilmek umuduyla…
