Ne yapmam gerektiğini düşündüm kendimce. Sizinle de paylaşmak istedim. Eksikleri tamamlayabilirsiniz.
-İlk adım olarak, “samimi, özverili ve gayretli” olmalıyız.
-Birlik olma hayalleri kurmadan önce, Xabze’nin tarif ettiği gibi evrensel insani değerleri haiz bir birey olmanın gereklerini yerine getirmeliyiz.
-Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı ama “Çerkes” olduğumuzu aklımızdan hiç çıkarmamalı, kimliğimize sahip çıkmalıyız.
-Geri dönüş hedefimiz olmalı ama herkesin geri dönemeyeceği gerçeğini göz ardı etmemeli, kültürümüze, birbirimize daha sıkı sarılmalıyız.
-Anavatan ile bağlarımızı geliştirmeli, ilişkilerimizi sıcak tutmalı, birbirimizi tanımaya çalışmalıyız.
-Elbette ki eğer bilmiyorsak dilimizi öğrenmeye gayret göstermeliyiz, çocuklarımıza öğretmeliyiz.
-Olabildiğince yabancı evliliklerden kaçınmalıyız.
-Xabze’nin en azından vazgeçilmez temel kurallarını bilmeli ve uygulamaya çalışmalıyız.
-Dayanışma ve hoşgörü ruhumuzu yeniden hayata geçirebilmeliyiz.
-Bir Çerkesin egosundan tamamen sıyrılmasını beklemek hayal olur, ama en aza indirmeye çalışmalıyız.
-Kendimizle yüzleşmeyi bilmeliyiz.
-”Atalarımla gurur duyuyorum da ben nasılım?” sorusunu sık sık kendimize sormalıyız.
-Hastalıklarımızı kabullenip tedavi etmeye çalışmalıyız.
-Hayal kurmalıyız, ama hülyalara kapılmamalıyız.
-Farklılıklarımızı ayrışma vesilesi olarak görmek yerine, ortak bir amaçta birleşebilmeliyiz.
-Bireyselleşme, Çerkes kültürüne uygun değildir. Kişisel çıkarlardan önce toplumun çıkarlarını gözetmeliyiz.
-Kendimizi çok zeki, başkalarını ise aptal zannetmekten vazgeçmeliyiz.
-Etnik kimliğimiz ile inanç ve ideoloji dünyamızı birbirinden ayırabilmeliyiz.
-Araştırmayı, okumayı, yazmayı, sormayı, dinlemeyi, tartışmayı öğrenmeliyiz.
-Tarihimizi bilmeliyiz. Halkımızın başına gelenleri unutmamalıyız.
– 21. yy donanımlarına sahip olmalıyız.
-Korku, çekingenlik gibi genlerimizle çatışan duyguları yenmeliyiz.
-Soy, sop, aile vs. ayrımcılığından kurtulmalıyız. Hepimiz aynı gemideyiz.
-Körü körüne biatçilikten uzak durmalıyız.
-Fitnecilerin fitnesini bozmalıyız.
-Hadsizlere hadlerini bildirmeliyiz.
-Kangren olan kolu kesip atmalıyız.
-Hayattaki büyüklerimizle her fırsatta konuşmalı, sormalı, öğrenmeliyiz.
-Demokratik haklarımızı talep etmeli ve ısrarcı olmalıyız.
-Sosyal Medya’yı bilgilenme, öğrenme, örgütlenme vasıtası olarak kullanabilmeliyiz.
-“Ben ne yapabilirim ki?” kolaycılığına sığınmamalıyız. Bilmeliyiz ki, herkesin yapabileceği bir şeyler vardır.
-Ve asla ama asla umutsuzluğa kapılmamalı, vazgeçmemeliyiz.
