Düşlerindir bana bahşettiğin, evrenin derinliklerinden;
gülüşü gümüş, öpüşü güneş,
Bir zerre gibi, yeryüzüne düştüm evrenden;
Ateşim Samanyolu’ndan, örsüm Mars’tan,
Çekicim Jüpiter’den,
Öylece dövüldüm Nart ocağında,
Ham bir cevher idim,
Şimdi bilirim kendimi Nart soylum
“Ellerine sağlık tanrım, dünya çok güzel olmuş…”
İstanbul Abhaz Kültür Derneği’nin ekibi RİDADE’den bahsediyoruz…
Cemal Reşit Rey Konser Salonu’ndayız, tıklım tıklım dolu…
Çerkes Kültür Evi’nin organizasyonuyla Cemal Reşit Rey Konser Salonu’nda sahneye çıkan Eskişehir Kuzey Kafkas Kültür ve Dayanışma Derneği’nin ekibi Şıble zirve yapmıştı, Ridade adeta tavan yaptı…
Yaratılışın ilk günü gibi, yöneticisi, dansçısı, müzisyeni, koreografı, kostümcüsü, metin yazarı, yönetmeniyle, usanmadan, bıkmadan yoğrulup, yorulup koca bir sezon emek verilmiş, sonucu da tek kelimeyle harika olmuş…
60’lı yıllarda zar zor Ankara Kuzey Kafkas Kültür Derneği ekibi, 70-80’li yıllarda İstanbul Kafkas Kültür Derneği ve İTÜKAF ekipleri efsane haline gelmişlerdi. Şimdi, yüzü hayli aşkın her bir derneğin kendi ekipleri var, her biri kendi şehir ve yörelerinde gösteriler yapıyor.
Diğer bir deyişle çoğalıyoruz.
Çoğalmak…
İyi geldi hepimize, derneklere, ekiplere, gençlerimize; insanlarımıza.
Değişim ve gelişimi de getirdi bu
çoğalma.
Toplumumuz bu değişimin ilk meyvesini Şıble ile aldı, onu Ridade tamamladı, zirveye taşıdı.
Uzmanları, elbette eksik ve fazlalarını söyleyecektir, eleştirecektir, yerecektir veya övecektir, o uzmanın işi. Gözlemleyen biri olarak diyorum ki; değişim başladı, önümüzdeki yıllarda da bunun daha gelişip evrilenlerini hep birlikte göreceğiz; kalpler coştu, gözler parladı, kapı açıldı bir defa, kimse kapatamaz…
Ridade’nin gösterisi tamamen yaşamın içindendi; yaşamı taşıyordu…
Demirci duasını, yağmur duasını, ekinlerin ekilip biçilmesini, gençlerin birbirine olan sevgisini, gelin almayı, düğünün yapılışını, çobanların keçilerini otlatmasını, tanrıya yakarışı ve teşekkürü…
Varoluşa bir teşekkür…
Adeta, broşürlerinde yazdıkları; ”Çok eski zamanlardaki kahkaha bir yerlerde devam ediyor, biliyorum ama nerde? Gaz lambaları ufaldı, nal sesleri duyulmuyor. Eh işte, geriye kalan birkaç yorgun şarkı sadece. Ama olsun, yine de ‘Teşekkürler tanrım; teşekkürler; keşke biraz ölmesem’…” sözleriyle tezat teşkil ediyor; buradayız, ölmedik, varız ve daima var olacağız diyorlar, önlerindeki yaşama ve geçmiş kültürel tarihlerine olan tutkularını sergiliyorlardı.
Teşekkürler Ridade…
Teşekkürler o emeği veren tüm gençler;
Düşlerindir bana bahşettiğin, evrenin derinliklerinden;
gülüşü gümüş, öpüşü güneş,
Bir zerre gibi, yeryüzüne düştüm evrenden;
Ateşim Samanyolu’ndan, örsüm Mars’tan,
Çekicim Jüpiter’den,
Öylece dövüldüm Nart ocağında,
Ham bir cevher idim,
Şimdi bilirim kendimi; Nart soylum;
“Ellerine sağlık tanrım, dünya çok güzel olmuş…”
Yaradılışın ilk gününde…
Tanrının gökyüzünde, o ilk şöleni verdiği gün…
Yeryüzünde bugün,
“hikâye içinde hikâye”,
Geçmişle geleceği buluşturan ilk şöleni zevkle izledim…
Teşekkürler Ridade…
Dara yıtabub,
Yıtabub Ridade…
Jiy’a Zafer Süren
Not: İstanbul Abhaz Kültür Derneği Başkanı Albuz Yağan’a bu gösteriye davet ettiği -gece yarısı son anda olsa da- ve seyretmeme vesile olduğu için çok teşekkür ederim. Eskişehir KKKD’nin Şıble’si ve İstanbul AKD’nin Ridade’sinden sonra, ki özellikle Marje’nin performansı güzeldi, İstanbul Kafkas Kültür Derneği Başkanımız Yüksel Güneş, kesin, kara kara düşünüyordur sanırım: “Seneye sahneye ne koyacağız?” Beni davet ederse, hele Jineps’i de protokole eklerse, şüphem yok güzel olacak.?
