Türk Tabipleri Birliği’nin (TTB) kararıyla 7-8 Temmuz 2022 tarihinde tüm Türkiye’de grev kararı alındı. Çünkü bitmeyen-bitirilemeyen şiddet, görevi başındaki bir doktor arkadaşımızı daha aramızdan aldı. 6 Temmuz 2022’de Dr. Ekrem Karakaya, Konya Şehir Hastanesi’nde görev yaptığı esnada müdahale ettiği hastanın yakını tarafından uğradığı silahlı saldırı sonucunda katledildi. Geride iki kız çocuğu, babasız bir geleceğe uyanmak zorunda kaldı. Şimdi kim ya da hangimiz o iki küçük çocuğa insan sevgisini, görev bilincini, topluma hizmeti, insanlara güvenmeyi anlatabilir? Öncelikle onu ve görevini yaparken ölen sağlık çalışanlarını rahmetle anmak istiyorum. Olaya konan haber yasağı nedeniyle belki de çoğunuzun haberi olmadı ya da ilaç yazdırmak-muayene olmak için gittiğiniz poliklinikte haberdar oldunuz ve hatta önceden randevu aldığınız halde grev nedeniyle işleminiz yapılmadığı için kızdınız grev yapan doktorlara… Öyle ya, sağlık hizmeti aksamamalı (Bu arada acil servis, yoğun bakım gibi kritik öneme sahip, acil müdahale gerektiren alanlarda grev yapılmadı).
Peki, neden grev yapmak zorunda kaldı hekimler? Yıllardır çalışma koşullarının zorluğunu, bu ortamda hekimlik yapılamayacağını haykıran doktorların sesini duyup destek oldunuz mu? Her geçen gün devletten istifa edip özel hastanelere geçen doktorların tek derdinin daha çok para kazanmak olduğunu mu düşündünüz? Ya da ülkeyi terk edip yurtdışında çalışmaya gidenleri sadakatsizlikle mi suçladınız?
Bunca emek verip artık mesleğinin en verimli döneminde olan bu insanlar neden yurtdışına gitsin, hiç düşündünüz mü? Maalesef son iki yılda 3 binden fazla doktor Almanya’ya, bunun dışında Dubai, İngiltere, Kuzey Afrika gibi birçok farklı ülkeye gitti. Binlerce doktor-doktor adayı öğrenci ise sırada bekliyor gitmek için. 2022 yılının ilk 5 ayında 491’i uzman, 445’i pratisyen toplam 936 hekim Türk Tabipleri Birliği’nden yurtdışında görev yapmak için gerekli olan “İyi Hal” (Good Standing) belgesini almış. Almanya’ya gitmek isteyen doktorların kurduğu Telegram grubunun sayısı 8 bini bulmuş. 2012 yılında 59, 2013’te 90, 2014’te 118, 2015’te 150, 2016’da 245, 2017’de 482, 2018’de 802, 2019’da 1.047, 2020’de 931, 2021’de 1.405 hekim yurtdışına gitmiş. Dikkat ederseniz 2020 pandemi dönemi dışında sürekli artan bir göç var.
40-45 yaşındaki hekim arkadaşlarımın çoğu gündüz hasta bakıyor, gece-hafta sonu nöbetlerden boş kaldığı anda dil kursunda veya yurtdışı için yeterlilik sınavına çalışıyor. Ve bu insanlar para için gitmiyor; çoğu çalışma şartlarına artık dayanamadığı, bunca çalışmaya rağmen hak ettiği özlük haklarını alamadığı, her tür sözlü veya fiziksel şiddetten dolayı huzursuz olduğu için gidiyor. 5 dakikada sağlık hizmetinin verilemeyeceğinden, bu koşullarda dilediği gibi müdahale edemediği hastasında çıkabilecek sorunlardan tek sorumlu tutulduğunda hasta yakınından şiddet görmemek için kendini odaya kilitlemek zorunda kalmaktan bıktığı için gidiyor. En acısı ise mesleği bırakan hekim arkadaşlarımın sayısı her geçen gün artıyor. Biz doktorlar uzun-zorlu eğitim sürecinden, yoğun çalışma temposundan korkmadık, korkmayız da çünkü biz hekim yemininin gereklerini bilerek yola çıktık. Şifa bulan hastalarımızın gözlerindeki teşekkür her şeye bedeldi. Kan görmekten korkanlarımız yolda korkmamayı öğrendi ama o kan şifa için uğraşan hekim arkadaşımızın kanıysa ve görevi başında giydiği beyaz önlüğüne sıçradıysa hepimiz korktuk gelecekten, hastalarımızdan ve bu kutsal mesleğin evrildiği yerden…
Artık sadece hekim veya sağlık çalışanlarının değil, hastalarımızın da sağlığa ve sağlık çalışanlarına sahip çıkması gerekiyor. Tıp fakülteleri üniversite sınavında yüksek puan alanların tercih ettiği bölüm olmaktan çıktığında veya TUS’ta (Tıpta Uzmanlık Sınavı) kadın doğum, beyin cerrahisi gibi meşakkatli ve daha çok özveri gerektiren cerrahi branşlar boş kaldığında, kimse el cerrahisi yan dalı yapıp üstüne iki yıl daha mecburiye gitmeyi istemediğinde, cerrahi branşlardaki hekimler gelişebilecek komplikasyon ve hasta yakınlarının tepkisinden çekindiği için yapabileceği ameliyata cesaret edemediğinde belki nerede hata yaptık denilecek ama korkarım çok geç olacak…
