K’areşey Selçuk
Ağustos 2025’te Ankara’dan ağabeyimi de alarak köyüme, Şerefiye’ye gitmek üzere hareket ettiğimizde içimde her zaman olduğu gibi köyüm ve özellikle “Psışha” dediğimiz Zamantı’nın ana kaynağına doğru yamaçtan inip kaynaktan dere içerisinde yürüyerek geri dönüşün getirdiği, anlamlandıramadığım şekilde huzur veren turu yapma isteği vardı. Konuştuğum herkes suyun azaldığından bahsediyordu ama bu genel olarak köyümüzün ilk sohbet konularından biri olduğu için klasik hafif mevsimsel su azalmasından bahsedildiğini düşündüm. Köye yetişip Psışha’ya gidince o terk edilmiş kovboy kasabası görüntüsündeki gözeleri gördüğüm an gözlerime inanamadım. Bu sefer ana gözeler gerçekten tamamen kurumuş ve köyün önüne doğru ufak gözelerden akan çok az miktarda su dışında dere adeta yok olmuştu.
Bendeki heyecan bir cenaze hüznüne dönüşmüştü. Yaptığım ilk şeylerden biri, kuruyan kaynağın fotoğrafını çekip o hafta sonu Kayseri’de düzenlenecek İstişare Grubu toplantısı için yazıştığımız WhatsApp grubunda ve diğer hemşerilerimizle paylaşıp bu hüzne onları da ortak etmek, bu duruma karşı bir farkındalık oluşturma yolunda adım atmak oldu. Bu arada İstanbul’daki Uzunyayla Kafkas Kültür Yardımlaşma ve Dayanışma Derneği Yönetim Kurulu (YK) Başkanı ve derneğin yönetim kurulundaki bir köylümle ırmağın bu durumunu paylaştığımda onlarda da bu konuda ciddi bir farkındalık ve endişe olduğunu gördüm. Onlar da bir şey yapmalı diyor ama ne yapmalı, nasıl yapmalıda rehberlik ihtiyacından bahsediyordu.
Benden sonra köye giden ve sosyal medyayı benden çok daha iyi kullanan, çok da iyi arşive ve hafızaya sahip olan kuzenim Namık Karaçay, çektiği videoyu öncesi ve sonrası ile karşılaştırmalı olarak paylaşınca sosyal medyada kıpırdanmalar başladı. İstanbul’a dönünce bunu önce kendi medyamızda sonra da ulusal medyada gündeme getirmemiz gerektiğini düşünerek bu konulardaki duyarlılığını bildiğim arkadaşım Erdoğan Yılmaz’ı aradım. Erdoğan’ın da kabulü ile Uzunyayla Kafkas Kültür Yardımlaşma ve Dayanışma Derneği YK Başkanı Tuncay Gergef ile birlikte benim diğer hafıza mekânım olan Karaköy’deki ofiste buluşarak ne yapabileceğimizi değerlendirdik ve bu işe katılabilecekleri de konuşup konuyu nasıl gündeme getirebileceğimizi düşünmek için bir süreç çalışmasına giriştik. Bu arada sosyal medyada konu tartışılıyor ve övünç kaynağımız olan entelektüel sermayemizin kapasitesini gösterir nitelikte paylaşımlar devam ediyordu.
Müştereken kurumsal olarak süreci Uzunyayla Kafkas Kültür Yardımlaşma ve Dayanışma Derneği’nin üstlenmesinin doğru olacağını ancak konunun iletişimi ve takibi için “Uzunyayla’ya Sahip Çık” adı altında bir platform kurmayı kararlaştırıp platforma yetkinlikleri ve katkıları ile öne çıkan Hayati Koyuncu, Namık Karaçay, Aydan Çelik, Ümit Özdemir ve Atakan Sönmez’i davet ettik. Hepsi gönüllü olarak katılmayı kabul etti, daha sonra da platform olarak çalışmalara başladık.
Bu arada Kayseri’deki STK’larımız da harekete geçmiş ve seslerini duyurmaya başlamıştı. Ana muhalefet partisinden bir milletvekili ile birlikte Zamantı kaynağında inceleme yapılmış ve konu medyaya yansıtılmıştı. Yine Pınarbaşı Belediye Başkanı Deniz Yağan ve yardımcısı Seçkin Özkan da gözelerin kurumasına duyarlılıklarını göstererek konuyu gündemlerine almıştı.
Medyada çevre duyarlılığı olan arkadaşlarımızı, dostlarımızı bilgilendirip destek istediğimizde gerek ulusal gerekse yerel medyadan da ciddi destek gördük ve konu ana haber bültenlerinde, ulusal gazetelerin manşetlerinde yer aldı. Muhalefet partileri konuyu soru önergeleri ile Türkiye Büyük Millet Meclisi’ne taşıdılar. İktidar partisinin Kayseri İl Başkanı ve yardımcısı ile yaptığımız görüşmede Kayseri’de bulunan STK’larımızın temsilcileri tarafından ziyaret edildiklerini, bu konuda üreticilerden (çiftçilerden) gelen tepkileri bildiklerini, konuyla ilgili bilgilerinin olduğunu ve takipçisi olacaklarını söylemeleri de içimize bir nebze su serpti.
Bu arada hemşerilerimizin yazıştığı bir WhatsApp grubunda Ulvi Özcan arkadaşımızın bu konuyu Change.org’da kampanyaya dönüştürme önerisi gelince bunu değerlendirmeye karar verdik ve bu konuda deneyimi olan Ayhan Çelik’i de platforma davet ettik, o da kabul etti ve hemen Change.org kampanyasını hayata geçirdik. Change.org’un pazarlama stratejisi nedeni ile önce bağış talebinde bulunması, kampanyayı imzalama sürecinin karmaşıklığı ilk etapta zorlayıcı olsa da sonrasında kampanya imzalamanın ivme kazanması, tam da alternatif arayışları içerisindeyken içimizi rahatlattı. Bu notları derlerken imza sayısı Erdoğan Yılmaz arkadaşımızın bildirdiğine göre 6.742 olmuştu. Kampanyayı görüntüleme sayısı ise 25.000. Görüntüleyenlerin büyük bir bölümünün kampanyaya destek için imza vermeye çalıştığını ama Change.org’un karmaşık imza süreci nedeni ile tamamlayamadığını düşünüyorum.
Başlıktaki soruya gelirsek… Zamantı sadece bir ırmak mı? Bence değil. Öncelikle “su”, yani hayat. Uzunyayla’nın can damarı. Sadece Uzunyayla’nın değil, Çukurova’ya kadar kat ettiği her yere can veren, değer katan, yerine yenisini koyamayacağımız ve asla kaybetmememiz gereken değerimiz. İnsanımızın böyle bir olayda bir araya gelerek neleri yapabileceğini de gösteren bir örnek olarak kayıt altına almak istedim. Bir ay önce köye gittiğimde yaşadığım karamsarlığın yerini alan iyimserliği ve umudu paylaşmak istedim. 23.09.2025
İyi ki varsınız Nıbjoğha!
Ha marje!
