Zamanın sonsuz hızını yetişkinler biraz da dehşetle yaşarlar. Geçmiş, şimdi ve geleceğin toplamında “an” nereye yerleştireceğimizi çoğunlukta şaşaladığımız, yakın geçmişte hemencik geçende konumlandırdığımızdır. “An”lar toplamı da vermez zaman dediğimizi. Yaşantı ile zaman arasında bir türlü kapatamadığımız boşlukta salınır dururuz. Yetişkinlerin dünyasında bunlar olup biterken çocuk gözüyle işler pek böyle değildir. Çocuk dünyasında her “an” bir oyun gibidir. oyun biter, oyun başlar ve her şey oyunun içine dahil edilebilir. Dekor filan da gerekmez, malzemeden yana ise hiç sıkıntı yoktur.
Çocuk bir anlamda umuttur. Anlamlarımızın toplamı, yüksek beklentilerimizdir. Ama çocuk aynı zamanda bize çocuk olmayı, iyi bir şeylerin de olabileceğinin adıdır.
Abrek, bir yaşına bastı. Ayaklarının üzerinde durmayı öğreniyor. Dizleri, her yürümeye çalıştığında titrese de ayakta kalmayı başaracak. Abrek gayretli bir bebek. Abrek bebek, adı gibi savaşma ve mücadele azmini yitirmeden ayakta durabilmenin, çocuk hallerimizi yitirmemenin ve en çok da umudumuzun adı olsun. Nice yıllara Abrek…
Elif Ergün-Özer Kalafat
Sayı : 2012 07
Yayınlanma Tarihi: 2012-07-01 00:00:00
