Bir süredir açılımla yatıyoruz, açılımla kalkıyoruz. Her kafadan bir ses çıkıyor. İktidar bir türlü konuşuyor, muhalefet bir türlü. Bilim adamları bir türlü, sivil toplum örgütleri bir türlü. Meşhur deyişte olduğu gibi “ağzı olan konuşuyor.” Eee benim de ağzım var, geri mi kalacağım?
Konuşanların çoğu sanki terör söz konusu olmasaydı bunlar gündeme gelecekmiş gibi. Sakın terörü desteklediğim anlamı çıkmasın. Televizyona çıkan bilmiş adamlar: “Sanki Kürtçe konuşmak, Kürtçe öğrenmek, Kürt isimlerini kullanmak engelleniyormu ki?” diye utanmadan soruyorlar. Allah bilir buna inanalar da vardır. Kim bilir.
Daha iki-üç yıl önce kızımın nüfusa doğumunda “j” harfini kullanamasın diye “Canset” olarak yazılan adını orijinali olan “Janset” olarak düzeltilmesi için mahkemeye başvurduğumda: “Türk dil kurumuna anlamının sorulması” diye karar almasından sonra Türk dil kurumundan da “Janset ismi Türkçe değildir” diye cevap gelince talebimizin red edilmesi üzerine Avrupa İnsan Hakları Mahkemesine başvuru hazırlığı yaparken çıkan bir yasa değişikliği ile “Janset” ismini devlete kabul ettirmek mümkün oldu. Evet geçmişini önemsemeyenler için fuzuli bir durum olarak değerlendirilebilir.
Bu ve buna benzer durumlar devletin vatandaşına eziyeti değildir de nedir?
Bu eziyet 2007-2008 lerde yaşananı. Ya son 80 yılda yapılanları ne yapacağız. Tek tek anlatmağa gerek var mı? Tabii terör nedeni ile Kürt konusu öne çıkıyor. Kerhen “Çerkes, Abaza, Gürcü, Laz, Boşnak” telaffuz edilmeye başlandı.
“We are sorry” deyip, milyonlarca insana baskı uygulayanlar hiç anılmıyor. Anılacak gibi de gözükmüyor. Hep yeni bembeyaz sayfalar açılmaya çalışılıyor. Bunlara sebep olanların yaptıkları gene devletin güvencesi altında gözüküyor. Bu güvence var oldukça daha neler yaşanacağı meçhuldür. Sonunda şu vurguyu yapmak gerekecektir. PKK terörünün temelinde kültürel değerlerin korunmasının ötesinde dış odakların bazı planları olduğu konusunda kuşku duymuyorum.
Bislan Salih Hurmi
25.09.09
Kafkasdiasporası.com
Sayı : 2009 10
