Günlerden bir gün, çok mu çok yağmur yağıyormuş. Kurt sığınıp korunacak bir yer aramış. Sonunda kocaman bir ağacın kovuğuna girip oturmuş.
Başını dışarı çıkarmış, geleni geçeni seyrediyormuş. Bir de bakmış ki tam dişine göre bir katır geçiyormuş ağacın yanından.
“Şu akılsız hayvanı bir güzel yiyeyim” demiş kendi kendine ve ağacın kovuğundan dışarı çıkmış.
“Doğrusu seni yemek istiyorum” demiş katıra. Katır da ne yapsın?
“Peki” demiş, “Olur, bir sakınca yok. Ama benim arka ayağımın altında çok ilginç bir şey var. İstersen sana gösteririm” demiş katır.
Kurt inanmış ve merak etmiş, katırın arka tarafına gelmiş, arka ayağının altındaki ilginç şeyi görmek için güzelce çömelmiş ve katıra:
“Haydi kaldır bakim ayağını, bakalım neymiş şu ayağının altındaki ilginç şey?”
Katır bir arka ayağını kaldırmış. Kurt bakmış bakmış ama bir şey göremeyince daha dikkatle bakmak için biraz daha sokulmuş. Katır da zaten tam bu anı bekliyormuş; iki ayağıyla birden öyle hızlı tekmeler indirmiş ki kurdun kafasına, kurdun kafası paramparça olmuş, dişleri dökülmüş. Kurt kanlar içinde yığılıp kalmış. Katır da soğukkanlı, akıllı davranışı sayesinde kurtulmuş gitmiş.
Anlatan: Khuyıjj Khasplet, Mamxığ Köyü.
Derlendiği yıl: 1935.
Çerkes Masalları, Türkçesi M.Yasin Çelikkıran
Sayı : 2011 04
