Çerkes sorunu, Çerkeslerin yaşadığı her ülkede kimlik yani demokrasi sorunudur. Kimliğin, kültürün ve kültürün taşıyıcısı anadilin yaşatılabilmesi, geleceğe taşınabilmesi için “demokrasi, daha fazla demokrasi” gereklidir.
“Çerkes sorunu vardır ve çözülmelidir” diyen, kimliğine sahip çıkan ve bu anlamda “Çerkeslik yapıyorum” diyen her Çerkesin demokrasi saflarında yer tutması ve Çerkeslerin kendi içlerinde geniş bir demokrasi cephesi oluşturması gerekir. Soykırım yaşamış sürgün bir halk oluşu nedeniyle Çerkeslerin bir de buna uygun bir mücadele yürütmesi gerekir ki o da demokratik mücadele bütünü içindedir.
Kimlik sorunu yaşayan başka halklarla bir arada yaşayan Çerkeslerin, diğer kimliklerle daha geniş bir demokrasi cephesi oluşturması, evrenselleşmiş demokratik yol ve yöntemlerle (bu haliyle elbette ki şiddet karşıtı ve anti-militarist) yol alması gerekir.
İktidar ve muhalefetin kimler olduğundan, anlayışlarından ve yandaşlıklarından bağımsız olarak, evrensel insan hak ve özgürlükleri temelinde her talebin demokratik yol ve yöntemlerle dile getirilmesi, dünya ölçeğinde kabul gören bir prensiptir. Söz konusu hak ve özgürlüklere dair her ileri adım, özelde kimlik sorununa dair ileri adımlar demektir.
Kimlik sorununa sahip çıkan Çerkesler, yaşadıkları ülkelerin demokrasi mücadelesinden muaf değildir. On yıllarca “siyasi paltonuzu dernek kapısında bırakın” diyerek statükoya, mevcut politikanın sürmesine yani yerimizde saymamıza neden olan anlayış, bugün “Çerkeslik” olarak tanımladığı bir anlayışla “demokrasi daha fazla demokrasi” talebinin önüne set çekmeye çalışmaktadır.
Tabi ki öz gücümüze güveneceğiz ama dünyada tek başımıza yaşamadığımızı, sadece Çerkeslere özel bir kurtuluş formülünün olmadığını, önce kendi içimizde sonra benzer sorunu yaşayanlarla en geniş cephe ile birlikte sorunlarımızın üstesinden gelebileceğimizi unutmayacağız.
Gezi özelinde; AKP’li değiliz, CHP’li değiliz, BDP’li değiliz, Çerkes olduğumuz için MHP’li hiç değiliz, Ulusalcı-Ergenekoncu değiliz, faiz lobisi değiliz, dış mihrakların oyununda piyon değiliz, kimsenin askeri değiliz, aynen Gezi’ye damgasını vuran gençler gibi. “Tahrir değiliz, Wall Street değiliz, biz kendimize özgüyüz” demişlerdi, katılıyoruz. Biz, biziz.
Hegemonya alanını daraltmak istediler, özünde “inadına demokrasi” dediler. Komplo teorilerine gülüp geçtiler. Şiddeti önlemek için gövdelerini siper ettiler. Ama şiddete de direndiler. İktidarın ve muhalefetin adının ne olduğu önemli değildi, yaptıkları önemliydi. İktidar yaşamlarının her alanına karışıyor, düzenleme adı altında kendine benzetmeye çalışıyordu. İtiraz ettiler. “Herkes için özgürlük” dediler. Hem kendileri için hem de iktidarı destekleyenler için.Kararlılar, devam ediyorlar!
Jıneps Yayın Kurulu
Sayı : 2013 07
