Fotoğrafları öyküleriyle birlikte Jıneps’te paylaşarak ortak toplumsal hafızamıza kaydetmeye ne dersiniz? Gönderin, paylaşalım…
jinepsgazetesi@gmail.com
***
Bizim yıllar o kadar çok eski değil, en fazla anlatılacaklar doksanlı yıllar, öncesi çocukluk. Doksanlı yıllarda Bağlarbaşı Ruhu… Nuh Kuyusu Caddesi üzerinde bir sıçrayış Sıhhiye ile köprü kurmuş…
Temmuz gösterisine bir vagon dolusu geldiler, birlikte sahneye çıktık… Savaş patladı, patlayacak dediler ama dinlemedi vagon dolusu gelenler, gittiler eksiksiz… Bir iki ilave ile üstelik… Ankara gençliği ve İstanbul genci birlikte gittiler, analog bir makine ve dijital bir yürek…
İstanbul genci solist… Abhazya’dan Nalçik’e konacak gibi uçtu… Denizden Elbruz’a uçtu… Uçtuğunun ispatıdır bu fotoğraf.
H. Okan İşcan
***
Öğrenciydik hepimiz… Ben Ankara’da, Nogoy Barış İstanbul’da, Dug Aytek ise Maykop’ta.
Aytek, diasporadan gidip Adigey Cumhuriyeti’nde eğitim gören ilk öğrenci idi… Yollarımız kesişti Maykop’ta, sene 1993… Üçümüz de henüz 21 yaşındaydık. Anavatan’da olmanın tarif edilemez mutluluğu ile, ayaklarımız yerden kesilmiş halde Dünya Çerkes Festivali’nde olmanın coşkusunu yaşıyorduk.. Sanırım dünyanın en mutlu insanlarıydık.
Stadyumda kutlamalar bitince tarihe bir not düşmek için soldaki fotoğrafı çektirmiştik… Barış’la o zamandan bu yana hiç kopmadık ancak Aytek’le 1993’ten sonra ilk kez 2018’de yine Maykop’ta görüştük.. Anladım ki 25 yılda hiç birşey değişmemiş, sadece biraz büyümüşüz.
Aytek aldığı “Güzel Sanatlar” eğitiminin hakkını fazlasıyla veriyor ve Maykop’ta kendinden izler bırakıyordu.. Tıpkı Tıj İlkay Misafirhanesi’nin duvarlarında olduğu gibi…
Yüksel Dinçer
***
Büyük amcam İdris Karaçay ve amcam seksen yaşındayken doğmuş olan tek çocuğu Ödül kardeşim…
İdris Karaçay: 1896 Kafkasya – 1988 Şerefiye
Namık Karaçay
***
