Kitap: Kutsal Ay’ın Kızları

0
910

Süha Baytekin

“Ben Ruhsar!
Uzun hayat serüvenim bir bahar sabahı işittiğim sesleniş ile başladı.
“Ruhsar! Hazırlan benim güzel kızım. Bil bakalım nereye gidiyoruz?”
“Ben Dışehan!
Kıyıboyu Şapsığ’dan …………lar’ın kızı.
On bir yaşımdayken, bir akşamüzeri köpeklerin yemeğini verirken kaçırıldım.”
19. yy.da yaşayan iki Çerkes kadınının hatıralarının bir kısmından esinlenerek ama gerçeklerden uzaklaşmadan yazıldı “Kutsal Ay’ın Kızları.”
Biri üç nesildir İstanbul’da yaşayan, saraya yakın bir Çerkes ailesinin daha iyi bir istikbal için akrabalık bağları bulunan Aşub-i Can Kadınefendi’nin himayesine verilen kızı Ruhsar Hanım.
Diğeri, on bir yaşında kaçırılarak köleleştirilmek istenen, ama Ruhsar Hanım tarafından kurtarılarak onun manevi evlâdı olarak yetişeren, büyük bir servet ve itibara kavuşan Dışehan Hanım.
Kitapta karşımıza çıkan her karakter bize bizimle ilgili bir şeyler de hatırlatacak.
Bir Osmanlı kadını olarak yetişen ve yaşayan Ruhsar Hanım pek de yabancı gelmeyecek mesela!
Küçük Dışehan’ın, kendisine ait olmayan bir dünyada Dışehan Hanım’a dönüşmesini de çok yadırgamayacağız.
Sürgün ve sonrasında insanımızın yaşadıklarını Metkan’ın ağzından dinleyeceğiz bir kez daha.
Beslan’ın mızıkası bizim de feryadımız olacak.
Olması gerekenleri olduran mucizelere tanıklık edeceğiz.
Olmaması gerekenleri oldurmayan engellere şaşıracağız.
Kader muammasını çözmeye çalışacağız.
Üzüleceğiz, öfkeleneceğiz, anlamak isteyeceğiz, ibret alacağız, mahkûm edeceğiz, mazur göreceğiz.
Dişehan Hanım’ın zamana seslenişindeki soruya benzer sorular soracağız umarım biz de:
Sen ey güngörmüş ve saygın zaman! İstesem;
Katıp önüne, götürüp bembeyaz kalpaklı yeşil yamçılı dağların eteklerine, kovuğunda oynadığım akçaağacın yanına bırakamaz mısın beni?
Ve itirafıyla ürpereceğiz belki de;
Ah şu geç kalmışlık!
Şu kuzguni gaflet!
Ve hep yarına ertelenen nedamet!”
İkinci kitapta çok daha teferruatla devam edeceğiz.

CEVAP VER

Lütfen yorumunuzu giriniz!
Lütfen isminizi buraya giriniz