Şehir merkezinde doğup büyümem, evde yaşlı (thamade) olmaması nedeniyle gerek dil (konuşma/anlama) konusunda gerekse düğünler, cenazeler vb. bazı cemiyetler dışında kültürümüze uzak kalmanın sıkıntısı içindeydim, bu bana eksiklik gibi geliyor ve rahatsız oluyordum. Kendi başıma bir şeyler yapma çabam bir arpa boyu yol aldırmıyordu. Zaman zaman bazı yerlerde gördüğüm sülale armalarına ilgim giderek arttı. Yüzlerce adım atıp araştırmalar yapmaya başladım. İşte tam bu ara Düzce Üniversitesi emekli öğretim üyesi Dr. Memduh Ceylan Bey bir vesileyle devreye girdi. Hassasiyetime saygı duyarak kendi arşiviyle yetinmeyip, pozisyonu itibariyle zaten iletişim içinde olduğu, Çerkes cumhuriyetlerinin içinde yer aldığı Rusya Federasyonu devlet arşivlerine dayanan bir araştırma yaptı ve bir gün bana Kiril alfabesi ile sülale adımın bulunduğu görseli getirdi. Öyle sevinmişim ki bunu kelimelerle ifade etmem mümkün değil.
Akabinde reklam sektöründe olan bir arkadaşıma konuyu anlattım. Sağ olsun o da özel ilgiyle 25×35 cm. boyutunda, aslına sadık kalarak yeni bir çalışma yaparak gönlümü fethetti. Şık ve hoş tasarım hayallerimdeki gibi olmuştu.
Gelelim bu olayı neden önemsediğime… Bir kız babası ve bir delikanlının amcasıyım. İler ide, biz kimiz sorularına cevap bulabilsinler ve hatta torunlarıma geçmişlerini rahat ifade edebilsinler diyeydi mücadelem. Ve bir şey daha; delikanlı yeğenime “Vefat edip defnedildiğimde mezara dikilen o taşta armamız olsun istiyorum” dediğimde çocukça samimiyetle “Merak etme amca, o iş bende” sözünü de aldığımı söylemeliyim.
Görselleri de gördüğünüz gibi bir tane evin giriş kapısının üzerine monte ettim. Bir diğerini de çerçeveleterek salonuma taktım. Oldukça güzel görünüyorlar.
Arada misafirlerimin “A çok güzel olmuş, biz de böyle yaptırıp astıralım” gibi beğeni ve övgüleri oluyor, mutlu oluyorum.
Hani bu manada bir akım başlatarak daha da mı kaynaşırız gibi düşündüm. Okuyucular benzer uygulamayı evlerinde yapabilirler, görselleri paylaşabilirler, Jineps Gazetesi yer verebilir.
