Abhazya bir süreden beri siyasal çalkantılarla boğuşuyor. Bir türlü aşılamayan ekonomik sorunlar ile Ukrayna’yla Gürcistan kaynaklı uluslararası çatışma ve gerginliklerin kıskacındaki bu kadim Kafkas ülkesi, bunlar yetmezmiş gibi bir de Rusya’nın bitmek bilmeyen taleplerinin basıncı altında büyük bir siyasal bunalım yaşıyor.
Aibga Köyü ile ilgili toprak talebiyle başlayan, Pitsunda’da geniş bir arazinin Rusya’ya devredilmesi, Apartman Yasası diye bilinen ve 100.000 kadar Rusun Abhazya’ya yerleşmesine yol açacağı iddia edilen girişim ile devam eden ve muhalefetin tepkisine neden olan süreç, kasım ayının ortasında kapitülasyon benzeri bir yatırım anlaşmasının Rusya tarafından Abhazya’ya dayatılması ile adeta bir halk ayaklanmasına evrildi. Bardağı taşıran son damla, Rusya’yla serbest ticaret anlaşmasına karşı olan muhalefet yöneticilerinin mafya yöneticisi gibi karga tulumba gözaltına alınması oldu.
Tüm bu yaşananlara ve olumsuz gelişmelere karşın halkımızın özgün bazı durumları kızmadan, birliğimizi bozmadan hareket etmeyi zorunlu kılıyor. Her koşulda kendi aramızda ortak bir mutabakatı yaratmanın yolunu bulmak zorundayız çünkü nüfusu az bir millet olarak, karşımıza çıkan sorunlarla baş etmeye uğraşırken bölünmek, parçalanmak, birbirimizle çatışmak ve daha da üzücüsü savaşmak gibi bir lüksümüz asla yoktur. Dünyada her karış toprağın kıymetli olduğu bir zamanda, ormanları, su kaynakları, doğal güzellikleri ile 200 kilometreden uzun bir deniz sahilini elde tutmak gibi bir şansı Abhazlar olarak yakalamış durumdayız. Herkesin bunun kıymetini bilmesi, bağımsızlığın kolay kazanılmadığının farkında olması tarihsel bir sorumluluktur.
Bu vesileyle hükümetlerin halka karşı sorumlulukları olduğunu hatırlatmak yerinde olacaktır. Hükümetler halktan aldıkları yetkiyle vazifelerini yerine getirirler. Bu yetkinin sorgulanır hale gelmesi şu veya bu şekilde toplumda belli bir yaygınlığa ulaştığında haklı veya haksız olmanın bir önemi kalmaz ve yeniden halka giderek yetkinin tazelenmesi gerekir. Nitekim muhalefet ve hükümet arasında varılan uzlaşmada da bu noktaya gelinmiştir. Bu nazik süreçte dikkat edilmesi ve yapılması gerekenler şunlardır:
1- Üçüncü tarafların ülkemize herhangi bir şekilde müdahalesine zemin yaratmamak,
2- Ülkeyi bu gergin atmosfere sokan gerçek nedenleri ortaya çıkarmak için bir ulusal arama konferansının örgütlenmesi,
3- Bu konferansın sonucunda anayasal reformlarla demokratik yapının güçlendirilmesi,
4- Abhazya’nın dış yardım olmadan kendi başına ekonomisini yürütebilmesini mümkün kılacak tedbirlerin alınması,
5- Tamamen kendi gücümüze dayanan ulusal bir savunma stratejisinin oluşturulması ve bunun gereklerinin yerine getirilmesi.
Bu süreçte yaşanan tüm olumsuzluklara karşın, halkın geniş kesimlerinin ülkenin kaderi hakkında söz sahibi olmaya çalışması yine de ümit vericidir. Ancak bu yaklaşımın da bir mantıki sonu olmak gerekir. Şöyle ki Abhazya’da iktidar ve muhalefet partileri arasında değişim darbelerle, ayaklanmalarla değil, normal demokratik usullerle gerçekleşmeye başlamalıdır. Tabii bunda muhalefet kadar iktidarın da sorumluluğu olduğu aşikârdır. Tüm halkı ilgilendiren ana konularda adım atarken bu küçük ülkenin iktidarları gelecekte de ortak toplumsal mutabakatı gözetmek için ellerinden geleni yapmalıdırlar. Sonuçta bugün ortaya çıkan tablo Abhazya için yeni bir muhasebe yapmanın ve temiz bir sayfa açmanın olanaklarını ortaya çıkarmıştır. Ümidimiz bu fırsatın değerlendirilmesi yönündedir.
