Oubykh Mektupları

Patronumdu…  Herkesin öyle veya böyle onunla bir hukuku vardı, benim ise dostluğumuzun yanı sıra ‘Üsküdar-Beykoz hattı’ kısıtlamasına uymayan bir çalışan olarak da bir hukukum vardı…  Patronumdu…  Çok aradım fakat bulamadım, bence en güzel fotoğrafı...

Bir kitap gelir, eski bir kitaptır, bir paket kâğıdı ile muntazam kaplanmış…  Yeni bir kitap değildir, fakat hediye edilmiştir…  Keçi-Öküz Yıldızı, Fazıl İskender…  Belki Türkçe ilk basımı bile olabilir…  Daktilo ile yazılmış gibi muntazam bir...

Ne yazacağımı bilemiyorum…  Geride çok şey bıraktı…  En çok sevdiği kitaplarıydı, valizler dolusu kitap bıraktı bana…  O muntazam ve karakteristik yazısı her daim ve her yerde karşıma çıktı…  Derin bir sessizlik bıraktı, o varken bile...

Ağaçlar ölmez...  Sedir ağacı ölümsüz desek yanlış olmaz...  Üç, dört bin yıl yaşadıktan sonra, ölür mü o sedir ağacı...  Kökü toprakta kalmıştır sadece...  Kapı olur evinize. Kokusu evin içine sığmaz, duvarları aşar dört bir yana...

Neruda, postacı eli kolu dolu her geldiğinde bir kadeh şarap ikram ediyordu...  Postacı, daha şaire teslim etmeden mektupların, kartpostalların hangi ülkeden geldiğini ezbere söylüyordu...  Yerden bitme Joao’nun havlaması bir başkaydı, şair köpeğiyle kumsalda olsa bile,...

Hitapsız, buna rağmen bazen birden fazla adresini bulan binlerce mektup gitti…  Tek istisna ile, bir ada ülkesinde yaşayana gönderilen mektup haricinde tüm mektuplar zarfsız ve isimsiz gitti…  7 Nisan 1980, günlerden pazartesi…  Kardeşimin doğum...

İçinden Tramvay Geçen Şarkı…  Sanırım Hümeyra ve Rasim Öztekin’e olan hayranlığım o gün başladı…  Ferhan Şensoy…  O zaman kavuk filan duymamışım…  Ferhangi Şeyler…  Münir Özkul’lu, İstanbul’u Satıyorum…  Setüstü sahne dekorlu oyun…  Ca cubba cubaba cubba…  Ferhangi Şeyler…  …  Koca bir sosisin tüketildiği şarkılı o oyunda, her gece diktatörün...

Elmas Anne; ‘Evladını kaybetmemişin yanında ağlama...’ demişti… Elma Diyarı, Maikop… Çok evladını kaybetti, Shaguase sesinde kayboluyordur hıçkırıklar… Arı, güneşe bakan çiçeğine kavuştu… Güneşe kavuştular… Dün ‘Kral Arı’ bir tuğla koydu, kapandı çatı… Dün ‘Kral Arı’ bir kovan...

Beyaz ve siyahtan çok uzak kaldım… O yüzden, dün akşam yazarım demiştim ama olmadı… Bu akşam da henüz ortaya çıkan bir şey yok… Sabah, yağmur sonrası toprağın kokusu ile ortaya çıkar gibi oldu, sonra...

İnsan kendini sevecek, yaşadığı yeri daha çok sevecek... Kaç zamandır denizcilerin yeridir, eski evler dağılmıştır sağa sola... Ahşap evin bakımı zordur, kimi zar zor ayakta durur, kimi çoktan koyvermiştir kendini... ... Yıkılan ahşap bir ev...