Kar topluyordu hava, güneşli ve keskin. Anlık karanlıklar, rüzgârla savrulup,
Ani baskınlar yapıyor beyaz, beyaz.
Telaşlı taneler, şehrin sıcağına inat. Tutunacak bir yer bulmak ümidinde, Yurtsuzluk hissini çağrışımlarken.
Aklımda hikâyeler, dedemden ve babamdan,
Sürgünde halkım, yurtsuzluk yollarında. Kuzeyin soğukları delerken beyinlerini, Trenler dolusu insan, ayakta.
Aç ve susuz.
Havadan da yoksun vagonlar,
Son durağı olmayan terende,
Yol alırken gecenin karanlığında.
Geceye inat parlak kar kristalleri, Aydınlatırken yollarını.
Açtı yine güneş, toplarken beyaz dokunuşlarını.
Sürgüne inat umutla beklenen,
Yası bitirip yurduna varacağı günlerin özlemi…
Sağlıkla ve mutlu kalın
Gülay Mustafaoğlu
Sayı : 2011 06
