Beğ Özgür Çetinkaya
Bir parça aşk sür gözlerinin kenarına, sana bakan gözlerim aşka bulaşsın,
O bakışların altında aşkı öğrensin gözlerim.
Bırak gözlerin gözlerime aşk öğretmenliği yapsın.
Bir parça aşk tak saçlarına, ellerim saçlarında iken aşka takılsın,
Hiç gitmesin orada kalakalsın, bırak ellerim aşkta kalmayı öğrensin.
Saçların ellerime aşkın öğretmenliğini yapsın.
Bir parça aşk sür dudaklarına, sözcüklerin çıkarken nefesinden,
Dudaklarında aşka bulanıp aşkın manasını bana anlatsın.
Kulakların o sesinin tınısında mest olup kalırken
Bırak her zerrem sende aşkın öğrenciliğini yapsın…
Her anım, yaşamam şiirdir benim.
Her gördüğüm insan, varlık, olgular, olaylar yazmaya teşvik eder beni.
Zihnimde bir kalem vardır.
Ha bire yazar durur içerisi sanki şiirlerle dolu bir kitap evi.
Bu kitapta da seçilip dizildiler art arda sizlerin huzuruna, çıkamayanlar biraz kırgın bana.
Kırılmasınlar. Onların zamanı daha gelmedi çıkmak için satırlara…
(Tanıtım Bülteninden)
