21 Mayıs gecesi Çerkes TV’de “Diriliştir Mayıslar-2” adlı bir klip yayınlandı. İlgi ve beğeni toplayan klipte rap tarzındaki parçayı söyleyen Şıd Yusuf Kayhan ile projeyi konuştuk.
Mersin’in Şadiye köyünden, 1992 doğumlu Şıd Yusuf Kayhan’ın asıl mesleği fotoğrafçılık ama müziğe büyük ilgi duyuyor. İlk video klibini 2014 senesinde “Diriliştir Mayıslar-1” şarkısına çekmişti. Beş senenin sonunda Mersin Kafkas Kültür ve Dayanışma Derneği bünyesinde çalışmalar yapan Mezdeug Dans Ekibi’ne verdiği söz için “Diriliştir Mayıslar-2” klibini hazırladı.
Klip süreci
Klip sürecini Yusuf Kayhan şu sözlerle anlatıyor:
“Bu projeye başlarken Çerkes toplumu dışındaki insanların bu soykırımı öğrenmesi amaçlıyordum. Rap müziğin bunun için en doğru silahlardan birisi olduğunu savunmuşumdur her zaman. Çünkü Rap müzikte her konudan özgürce bahsedebiliyorsunuz. Herhangi bir kısıtlaması yok konu bakımından. Ve bir avantajı da genç jenerasyona hitap eden bir müzik tarzı olması. Bu ülkede gençlere erişirsek, onları ateşleyip bir araya getirirsek her şeyi başarmak mümkündür. Proje, 2014 senesinde başlayıp son bulmuştu. O dönemlerde imkânlar çok kısıtlıydı çünkü müzik için küçük bir şehirde yaşıyordum. Hobi olmaktan öteye geçemiyordu. Tekrar projeye devam etme kararımı üç kişi tetikledi aslında. Bunlardan birisi Mezdeug Dans Ekibi’nin hocası Ziya Özdoğan’dır. Her 21 Mayıs yaklaştığında ‘Bu sene de mi yok bir proje’ diyerek ilk kıvılcımı başlatan isimdir kendisi. Bu kıvılcımının böylesi bir ateşe dönüşmesini ise kıymetli büyüklerim Elbruz Aksoy (‘Benim adım 1864’ kitabının yazarı) ve Adejelerin kızı Ayça Atçı’ya (‘Kağıttan Gemiler’ kitabının yazarı) borçluyum demek doğru olur. Eğer onların o ilham verici eserleri ve destekleri olmasaydı sanırım ‘Diriliştir Mayıslar-2’ klibini uzun süre daha bekleyecektik. Önce Benim Adım 1864 kitabını okumaya başlamıştım. Hemen arkasından Kâğıttan Gemiler kitabı ulaştı elime ve kendimi ‘Diriliştir Mayıslar’ın sözlerini yazarken buldum.
Projenin görünen yüzünde Mezdeug Dans Ekibi, proje sahibi olarak ben ve bu yaşıma kadar hep ışığında yürüdüğüm Dedem Arif Kayhan (Koreli Arif) yer aldı. Ama arka planda inanılmaz özveri ile çalışan bir ekip (Oda Yapım, Selim Aktaş, Ercan Yıldırım ve birçok isim) vardı. Konusu açılmışken buradan hepsine tekrar teşekkür etmek isterim.
Çerkeslerle ilgili yeni bir proje yok henüz aklımda. Fakat ilerleyen süreçlerde müziğe devam etme imkânımız olursa eğer, ‘Diriliştir Mayıslar-3’ü yapıp çok daha profesyonel bir şekilde sürpriz bir isimle sonlandırabiliriz bu projeyi.”
Penceremden bak yukarı dolunay ve bulutlar,
Karadeniz’de saklı acım kadınlar ve çocuklar.
Acımı inan dindiremez, soğutamaz yağan kar.
Yüz elli beş yıl geçti fakat diriliştir mayıslar!
Soluk bir ten, yeşil bir göz, yürekte köz ve hasret.
Derin sularda onca gemi, milyonlarca kasvet
Veba bir de açlık, veda etti ailesine
Korku vardı gözlerinde otur bu acıyı resmet.
Tanınmıyor soykırım, hiçbir kitap yazmıyor bak
Soldu bütün umutlar yeşermek için şansı yok.
Hiç bir kanal yayın yapmaz hiç bir gazete basmıyor
Neden herkes kör ve sağır inan aklım almıyor.
Bu şehir güzel evet, güneş asla batmıyor da
Sürgünüm ben bu şehirde neden kimse görmüyor?
Umut çoktan öldü lakin güneş her gün doğuyor
Bir ateş var yüreğimde yıllardır hiç sönmüyor.
Eksiliyoruz her mayısta döküldük bir yaprak gibi,
Kalkan gemi ölüm kokan bir savaşta feryat edip,
Son kez öpüp koklanan ve Karadeniz’e bırakılan,
Henüz üç beş aylıkken öldürülen atam gibi.
Soğuk bir kış sabahıydı Nesime’nin gözü yaşlı.
Şartlar kıştan daha sertti geçim derdi bir de açlık,
Üç öküze satılmıştı gencecik bir kız çocuğu
Bu satırlar o sürgünün 100 yıllık utancı.
Bulanmıştı kana, gümüşten bir kama,
Yarası değil Çerkeslerin yürekleri kanar,
Geçti onca zaman, ilaç değil inan,
Her geçen yıl öncekinden daha fazla zarar.
Sahip çıkmak zorundasın sürgüne ve tarihine,
Yaşanan onca acı varken sen bunlardan kaçamazsın.
Yusuf sade bir milis bak silahıysa sahifeler,
Benimki sade geçmişi anmak, zaten o acıyı yazamazdım.
