İnsanların, bireysel veya toplumsal beşeri hayatlarında kritik dönemleri olur. Bu gibi durumlarda çözüm veya çıkış yolu aramanın en doğru ve pratik yolu, korku veya heyecana kapılmadan “DURUM MUHAKEMESİ” yapabilmektir. Bu ne demek?
İçinde bulunulan kritik durumu, yaşanmış ve yaşanmakta olan olumlu ve olumsuz etken faktörlerin analizini yapıp, sebep ve sonuçların doğru değerlendirilerek çıkış yolunun bulunması demektir. Bu yöntem akıl, mantık ve irade gücüne sahip insanlar için zor değildir. Konu toplumsal ise kapsamı ve detayları fazlaca olabilir. Gerekli ve sorumlu kişilerin, diyalog, uzlaşı ve işbirliği anlayışı ile organize olup bir adım atmaları yeterlidir.
Türkiye Çerkes diasporasında, bugünlerde bu anlamda bir “DURUM MUHAKEMESİ”ne şiddetle ihtiyaç vardır.
Zira yeryüzünde ve tarihin derinliklerinde kökleri ve izleri güçlü olan Çerkes halkı, vahşi ve istilacı bir güç tarafından uygulanan soykırım ve sürgünden sonra gerek anavatanda gerekse diasporada, yeryüzünden izleri silinmek üzere karanlık bir sürece terk edilmişti. Bu durumdan kaynaklı haksızlıklar karşısında ciddi bir mücadele vermesi gereken Çerkes halkının, örgütlenme sorunları nedeniyle var olan potansiyel gücünü kullanamaz durumda olması kabul edilemez bir durumdur.
İkinci Dünya Savaşı’ndan sonra filizlenmeye başlayan demokrasi, hak, adalet ilkelerinin etkisi ile Çerkes halkının yaşayan nesillerinde hafıza uyanışları başladı. Önceleri diasporada kültürel amaçlarla sınırlı örgütlenmeler giderek kimlik arayışına evrilirken, diaspora coğrafyasında Türkiye, Suriye, Ürdün gibi ülkelerde, siyasi hareketlenmeler, askeri darbeler, demokrasi dışı olaylar yoğunlaşıyordu.
Bu ortamlarda, üniversitelerde öğrenim sürecinde olan genç kadrolar üzerinden gelişen hafıza canlanması ciddi darbeler aldı. Özellikle Türkiye’de kaynayan çatışmalı siyaset ortamında sağa sola savrulmalar oldu.
Bu süreç devam ederken, büyük bir sürprizle Sovyetler Birliği dağılıp anavatan ile ilişkilerin başlaması sonucu, Çerkes halkında büyük bir heyecan ve hareketlenmeler başladı. Bu süreçte anavatan tarafında çok anlamlı bir gelişme olarak Dünya Çerkes Birliği’nin (DÇB) kurulması, diasporada farklı hareketlenmeleri gündeme getirdi.
Ancak kültür dernekçiliği üzerine kurulu örgütler ve farklı ideolojilerin etkisi altındaki kadroların farklı davranışları, DÇB’nin kuruluş felsefesinin doğru anlaşılmasını ve günün şartlarına göre davranılmasını zorlaştırdı. Sonunda gecikmeli de olsa kurulan Kafkas Dernekleri Federasyonu (KAFFED), içimizdeki uyumsuzlukların yanı sıra Rusya Federasyonu devlet yönetimindeki değişiklikler nedeniyle yeterince etkili ve başarılı olamadı.
Diğer taraftan KAFFED kuruluş çalışmaları sürerken, amaç ve hedef aynı olmasına rağmen BİRKAF, ABHAZFED gibi farklı üst kuruluşlar da devreye girdiler. Daha sonra ÇERFED ve diğer farklı kuruluşların sahneye çıkışı ile toplum içerisinde dağılmalar, kutuplaşmalar ve çatışmalar devam etti. Halen de devam ediyor.
Bu duruma sebep, birikmiş önyargılarla birlikte temeldeki sorun, davaya gönül ve emek veren sahnedeki vatansever ve fedakâr üyelerin çoğunun, sadece kendi doğrularına odaklanmaları, farklı fikir ve görüşlere kapalı olmalarıdır. Diyalog, uzlaşı ve işbirliği anlayışına uzak durmalarıdır.
Genelde bilgi eksikliği ve algı farklılıklarından kaynaklanan bu durum, kendi içimizde enerji ve zaman kaybına sebep olurken, sessiz çoğunluğun ve potansiyel güç kaynaklarının toplumsal meselelerimizden uzak durduklarını görüyoruz.
Uluslararası kurumlar ve devletler boyutunda mücadeleyi gerektiren toplumsal hak ve çıkarlarımızı savunabilmek için önce kendi içimizdeki didişme ve tutarsızlıkları terk edip, büyük devletler ve uluslararası kurumlarla muhatap olabilecek, milyonları temsil eden güçlü bir kurumsal yapıyı gerçekleştirmeye odaklanmamız gerekiyor.
Bu amaçla, kabulü mümkün olmayan bugünkü durum karşısında Türkiye Çerkes diasporasında, her kurum ve gruptan bilgisi, birikimi ve hizmetleri ile bilinen kişilerin, kişisel kırgınlık ve dargınlıkları bir kenara bırakıp diyalog, uzlaşı ve işbirliği anlayışı ile en kısa zamanda bir araya gelmeleri ve ciddi bir “DURUM MUHAKEMESİ” yaparak, bir çıkış yolu aranması gerektiğine inanıyorum.
