Bir çiftçi ile ayı nasıl olmuşsa, iyi bir dostluk kurmuşlar.
Bir gün oturup ortaklaşa turp ekmeye karar vermişler.
‘Ayı arkadaş’ demiş çiftçi, ‘turpun kökü benim olsun, başı senin, olur mu?’
‘Tamam olur’ demiş ayı, bitkilerin baş tarafının daha iyi olduğunu düşünerek sevinmiş.
Bir süre sonra turp yetişmiş ve sökme zamanı gelmiş. Çiftçi ayıya haber göndermiş, ayı gelmiş birlikte turpu sökmüşler. Çiftçi turpun köklerini almış, ayıya da anlaşma gereği baş taraf olan sapları vermiş.
Ertesi yıl çiftçi ayıya ‘ortaklaşa yine bir şeyler ekelim mi?’ diye sormuş.
Ayı karşılık olarak: ‘Ekelim ama bu kez ektiğimiz şey yetişince kökü benim, başı senin olacak. Razı oluyorsan bu işe varım’ demiş.
‘Peki, kabul’ demiş çiftçi. ‘Razı oluyorum, istediğin gibi olsun.’
O yıl buğday ekmişler. Buğday yetişip biçme zamanı gelince çiftçi ayıyı çağırmış, ekini biçip kaldırdıktan sonra:
‘Anlaşmamıza göre ben ekinin baş tarafını alıyorum, kökler de senin, buyur al!’ demiş.
Kaynak. Çerkes Masalları
Kaf-Der Yayınları
Ankara-2001
Çev: T’eşü Mehmet Yasin Çelikkıran
Sayı : 2006 06
