Hiçbir işte dikiş tutturamayan Abaza her zaman gittiği kahvede oturuyormuş. Yaşlı bir Kabardey merak ve üzüntüyle seslenmiş.
– Yawhu niye böyle oluyor sana oğlum, bulduğun işlerden bir süre sonra çıkıyorsun, şansın yok wolihi…
Abaza da acındırmak için boynunu büküp mırıldanmış.
-Ahh, ahh… Şu genetik hastalığım olmasaydı çok iyi yerlerde olabilirdim Allah sizi inandırsın. Ama kader işte…
Üzülen Kabardey merakla sormuş.
-Hastalığın ne ki?
-Tembellik…
