Birbirini tanımayan iki kardeşin hayallerine dokunmanın haklı gururunu yaşıyoruz. Tıj İlkay ve Tlişe Nartan… Tanımadığı halde kaza haberine kahrolmuştu Nartan. Onun yokluğunu arkadaşlarına nasıl söyleyeceğini bilemeden gözyaşlarına boğulmuştu. Eğer İlkay abisi Nartan’ı ya da Nartan İlkay abisini bilselerdi birbirleri için kendi hayatları için vazgeçebilirlerdi.
Şimdi bizler; onların arkadaşları, kardeşleri, tanımadıkları dostları olarak hayallerini gerçekleştiriyor, onları anlatıyoruz.
Anavatanda olmak, toprağına dokunmak, parklarını gezmek ve geri dönüş adına birşeyler yapabilmek olan ortak düşleri artık gerçeğe dönüşüyor. Nartan’ın kardeşleri olarak ilk isteğimiz İlkay abimizin misafirhanesini görmek, kalmak, çalışmak ve onu tanıyan insanlardan dinleyerek birlikte onun ezgilerine ritm tutmaktı. Ve misafirhanenin ilk misafirleri olma şansı bize düştü. Oradakilerin de dediği gibi “misafirlik bitmeden işe koyulduk”. İşe koyulduk derken sıfırdan yapılan ve her noktasında binbir emeğin bulunduğu güzel yapıya küçük dokunuşlarda bulunmak ve oradaki ilk cegu yapma şansı bize denk geldi.
En az bu iki değerli insan kadar değerli olan ve Tlişe Nartan Kılıç Ulusal Gençlik Kültür Merkezi’nin fikir babası olan Bağtır Mansur’un aramızdan ayrılışının derin hüznünü yaşıyoruz. Bir kişi daha eksildik. Ancak binlerce kişiyiz ve çoğalacağız. Onun hayalleri de hepimizin ortak hayaliydi. Onun araladığı kapıdan girdik ve hızla yol alıyoruz.
Hepimizin bildiği gibi bu proje anavatan ve diasporayı birbirine bağlayacak olan gençlik köprüsüdür. Misafir olarak anavatan kapısını çalan herkese gençlik merkezinin bir anahtarını vererek, onlarında anavatana gelmek isteyen bir başka kardeşimize bu anahtarı devretmesini bekliyoruz. Ve herkesi “anahtar kardeşliği” zincirine katılmaya davet ediyoruz.
Nalçik Gençleri