Kayıp Çocuklar
dağlardan sürülen
…….güllerdir onlar
ağarmış renkleri
masum, mahcup yanaklarında
teberik getirilmiş çil çiçekler
ve küskündürler
başak kokar nefesleri,
tuz eksilmez dudaklarından
hüzünlenirler kenger tadında.
ve umutları
başka baharlara ertelenmiştir
kıvrıla kıvrıla giden yollar gibi
sessiz, yalnız ve tozludurlar
her akşamın sabahında
…..biraz daha
………paslanır dilleri
ve her sabahın akşamında
bozkırlar gibi
çatlar yürekleri
kayıp çocukları Uzunyayla’nın
fazla bir şey istemezler
sadece çerçilerden
…..küçücük avuntular beklerler
Galip Özdemir
