Tüm Dünya’da 30 milyona yakın insanın “kaçak” olarak bulunduğu, ülkemizden ise her yıl 140 bine yakın insanın bir başka ülkeye iltica etmek amacıyla geçtiği iddia edilmektedir. Ülkemizde, Birleşmiş Milletler’in sadece Yozgat ve Gaziosmanpaşa’da misafirhanelerinin bulunduğu ve bu misafirhanelerde Bosnalı ve Kosovalı Mültecilerin barındıkları bilinmektedir. Özellikle Afrikalı, Afgan ve Iraklı kaçakların Avrupa’ya geçmek amacıyla, 106 sınır kapısı, 8753 km kıyısı, 6 tane demiryolu kapısı ve 780.000 km² alana sahip olan ülkemizi tercih etmeleri anlaşılır bir durumdur.
Çeçenya’daki savaş ve olumsuz koşullar nedeniyle ülkemize sığınan ve 7 yıldır oldukça sağlıksız koşullarda, derme çatma barakalarda yaşayan, iyi niyetli yardımseverlerin insafına ve din istismarcılarının keyfiyetine terk edilmiş, tam anlamıyla eğitim, sağlık ve hukuk hizmeti göremeyen, resmi rakamlara göre 1100 civarında, gerçekte ise daha fazla olan Çeçen Mülteciler’in durumu ise içler acısı bir manzaradır.
Hali hazırda toplu olarak Fenerbahçe, Ümraniye ve Beykoz kamplarında kalan Çeçen “misafir”lerin bir kısmı, koşullarının iyileştirilmemesi ve BM mültecilik statüsü tanınması taleplerinin yıllardır sürüncemede bırakılması nedeniyle umutlarının tükenmesi ve Çeçenya’daki nispi iyileşme belirtileri vs nedeniyle ülkeleri Çeçenya’ya dönmek istemektedirler. Bu noktada geri dönüş için maddi kaynak ayarlanması ve döndüklerinde asgari yaşam koşullarının sağlanması, güvenliklerinin garanti altına alınması acil bir sorun olarak karşımızda durmaktadır. Diğer taraftan Türkiye’nin 1962 yılında imzaladığı “Mültecilerin Hukuksal Durumlarına İlişkin 1951 Tarihli Cenevre Sözleşmesi”‘ne göre ülkemizdeki savaş mağduru Çeçenler’e MÜLTECİLİK statüsü tanınması gerekirken, “misafir” görülerek 7 yıldır YOK sayıldıkları bilinen bir gerçekliktir. Sözleşmenin uygulanmamasının nedeninin “hukuksal” olmaktan öte, “siyasi” olduğu konunun uzmanlarınca da dile getirilmektedir. Bu siyasi tavrın bir an önce terk edilerek, ülkelerine dönemeyecek olan ya da dönmek istemeyen Çeçen sığınmacılara mültecilik haklarının tanınması; vatandaşlığa geçmek isteyenlere de kolaylık tanınmasının zaruret ve ACİLİYETİ ortadadır.
20 Haziran 2006 Dünya Mülteciler Günü dolayısıyla Dünya’daki ve ülkemizdeki tüm mültecilerin beslenme, eğitim, sağlık, güvenlik başta olmak üzere, asgari yaşam koşullarının düzeltilmesini; uluslararası sözleşmenin amaç ve şartlarının layığı ile uygulanmasını; ülkelerine sağlık ve güvenlik içerisinde dönüş koşullarının yaratılmasını, bulunduğu ülkenin vatandaşlığına geçmek isteyenlere de hukuksal ya da keyfi zorluk çıkarılmamasını; kısaca ve her şeyden önemlisi sorunların çözülüyormuş umudu yaratılarak, zamanın acımasızlığına terk edilmemesini istiyor ve bütün ilgili Demokratik Kitle Örgütlerini, konunun uzmanlarını, üniversiteleri; BİRLEŞMİŞ MİLLETLER’i birlikte, dayanışma içerisinde hareket etmeye davet ediyoruz.
KAFKAS ÇEÇEN KÜLTÜR DERNEĞİ
Sorguççu Sok. No:21/2 (Ender Mağazası Arkası) Aksaray/İstanbul
Tel: 0212 .633 45 91 – Faks: 0212.530 62 55 Bilgi@Kafkascecen.Org
Sayı : 2006 07
