Güle Güle Gabo!
Güle Güle Gabo!
“Yüzyıllık Yalnızlık” adlı başyapıtın yazarı Gabriel García Márquez, 17 Nisan günü, 87 yaşında hayatını kaybetti. Kolombiyalı Marquez hakkında New York Times için bir makale yazan Hintli yazar Salman Ruşdi, Gabito’nun edebiyattaki etkisini anlattı.
* ‘Yüz Yıllık Yalnızlık‘ bugün 47 yaşında ve hem muazzam, hem de kalıcı bir popülaritesi olmasına rağmen, tarzı, yani büyülü gerçekçilik, Latin Amerika’da başka türlü anlatım biçimlerinin önünü açtı. Bunun bir nedeni, Márquez’in başarısının büyüklüğüydü… Geçtiğimiz yarım yüzyılda, hiçbir yazar Marquez’le karşılaştırılabilir bir nüfuz elde etmedi. Ian Mc Ewan haklı bir biçimde, Marquez’in üstünlüğünü Charles Dickens’ınkiyle karşılaştırmıştı. Dickens’tan bu yana hiçbir yazar Gabriel García Márquez kadar çok okunmadı, onun kadar derinden sevilmedi.
* Marquez’in hikayeleri gerçek insanlar hakkında; masal değil. Macondo gerçekten var, büyüsü de bundan kaynaklanıyor.
* ‘Büyülü gerçekçilik’, terimi ‘el realismo mágico’ terimiyle ilgili sorun şu ki, insanlar bunu telaffuz ettiğinde veya duyduğunda, sadece ‘büyülü‘ yarısını telaffuz ediyor veya duyuyor; öbür yarısına, yani ‘gerçekçiliğe‘ dikkat etmiyorlar. Fakat eğer büyülü gerçekçilik sadece büyü olsaydı, o zaman hiçbir önem taşımazdı. Zira aklınıza eseni yazabilirdiniz; her şey olabileceği için hiçbir şeyin etkisi olmazdı. Büyülü gerçekçilik, gerçekte derin kökleri bulunduğu, gerçekten beslendiği ve gerçeği güzel, beklenmedik biçimlerde aydınlattığı için işe yarıyor.
* Marquez, gerçeklerden gözünü hiç ayırmayan bir gazeteciydi. Rüyaların gerçekliğine inanan bir hayalperestti. Aynı zamanda, çılgınca ve genellikle komik güzelliklerin yazarıydı.
* Böylesine büyük bir ihtişamın karşısında, verebileceğimiz tek tepki minnet duymaktır. O, hepimizden iyiydi. (www.diken.com.tr)
Sayı : 2014 05
Yayınlanma Tarihi: 2014-05-10 00:00:00
