Artık bir notası var…
Artık bir sözü var…
Altmış iki sene sonra…
…
Altmış iki sene sonra bir notası var, bir sözü var…
…
Birikmiş, birikmiş, birikmiş…
Taşmış bje…
…
Taşıyamamış bu kadar ağırlığı…
Damla damla birikmiş…
İnce ince akıyor şimdi…
…
Bir günde pişmedi mamırsa…
Bir günde kurumadı koaye…
Bir gün beklemedi, Chegem’in kabuklu kokulu üzümleri…
…
Ankara’nın var ama, keşke olmasaydı…
Nequelen…
Kayseri İstasyonu…
Sarıkamış…
Kanşat’ın Kafesi…
…
İşte, o gece için demiştim…
En uzun gece…
O gece en uzun gece…
Yirmi biri gecesi…
Biraz sakladı yağan yağmur burun sızısını…
…
Elma ağaçlarının yapraklarında çiğ taneleri birikti…
Can verdi elmaya…
Yeşil elma oldu…
…
Perdeye en yakın odada, sordular…
Dedim, notamız eksik olmasın…
…
Ses kaybolmaz…
Sesi duyuna kadar…
…
Koku kaybolmaz…
Kokuyu alana kadar…
…
İstediğimiz sesleri duyana, istediğimiz kokuyu alana kadar…
Oubykh Mektupları Temmuz 2014
