Galip Özdemir

Uçurum   dönüp gideceğim sırtımı sabahlara. döneceğim aynalara. duymayacak sesimi ülkemin yağmur gülüşlü çocukları. bir düş düşecek yıldızlardan balkıyacak yarım bir türkü; kavgada vurulan bir umudun aralık kalan gözlerinden.   bir keman ağlayacak. ve kanayacak tüberküloz bir sevda. koşmayacağım trenlerin ardından ve ağır yükü omuzlarımda ikiyüzlü gülüşlerin. taşıyacağım...

Kırık İkindiler parke taşlarında çınlayan nal seslerini duyuyor musun geçen her faytonun içinde ben varım sivas kalesi’nde kırık ikindilere, yalnızlıklara sığınan ey kalbim! ... akasyalar sonbahar türküleri söylemekte tatlısu keşiklerinde bir çocuk unutulmuş sırtı dönüktür kente cıbıllar parkı’nda salkımsöğüdün altındaki tahta masada iki bardak...

Muhacir Kuşlar kuşlar süzülüyordu mavilerin kesiştiği yere… ümitsiz sevdalar taşınıyordu yorgun kanatlarında. Her biri vurulup düşüyordu mavilerin derinliklerine figan ediyordu bulutlar vurulup düşüyorlardı minörlerin hüzünlerine. –yerleşik- bir martı viyolonsel çalıyordu. ben kovgundum yurdumdan yitirmişim kalpağımı konmuşum kıyısına karanlık bir denizin. ve çok uzaklardan metruk iklimlerden hicran yeli bağrında...

Savaş Çocuklarına Seçeneksizlik sokakların da kapıları vardır bekler seni kalabalıklar… kaybolursun, açma! sokakların da sokakları vardır, bağlanmış kapının önüne karanlıklar… çıkma vurulursun! gözü kör sokakta kalabalıklar… gözü kor kapıda karanlıklar… çıkma, kaybolursun açma, vurulursun… sonra, belki kuyulardan dikine dikine gök kanatlılar kim bilebilir, güvercinler… Galip Özdemir