Galip Özdemir

Ömrümün Resmi bir ağaç çiziyorum; yanıyor, tutuşup yapraklarından. adı konmamış bir çiçek çiziyorum soluyor, kendini koklatmadan. bir adam çiziyorum; kayboluyor yüzü, ve atıyor kendini kâğıttan. bir gökyüzü çiziyorum; soluyor mavi. bir deniz çiziyorum; kuruyor mavi. bir çocuk çiziyorum. -bir tebessüm yüzüne- tebessüm düşüyor ............... çocuk ağlıyor! kalbim kalıyor...

Günlerden Bir Gün Çanakkale  Arabadan inip koşar adımlarla kıyıya vardı. Kendisine arzı temenna eden denizi selamlamadı hiç. Koklamadı, içine çekmedi… Sırtını verip denize saçlarını esintiye savurdu. Başını yatırıp bir sağa, bir sola poz...

susuşun murdar kuyuları/ ve apliklerin altında loş bir serhoşluk. oysa dışarıda kalabalıklar ki irkilirsin/ birbirine çarparak büyür yalnızlık/ kimsesizlik değildir kim-sizliktir Galip Özdemir

Uçurum   dönüp gideceğim sırtımı sabahlara. döneceğim aynalara. duymayacak sesimi ülkemin yağmur gülüşlü çocukları. bir düş düşecek yıldızlardan balkıyacak yarım bir türkü; kavgada vurulan bir umudun aralık kalan gözlerinden.   bir keman ağlayacak. ve kanayacak tüberküloz bir sevda. koşmayacağım trenlerin ardından ve ağır yükü omuzlarımda ikiyüzlü gülüşlerin. taşıyacağım...

Kırık İkindiler parke taşlarında çınlayan nal seslerini duyuyor musun geçen her faytonun içinde ben varım sivas kalesi’nde kırık ikindilere, yalnızlıklara sığınan ey kalbim! ... akasyalar sonbahar türküleri söylemekte tatlısu keşiklerinde bir çocuk unutulmuş sırtı dönüktür kente cıbıllar parkı’nda salkımsöğüdün altındaki tahta masada iki bardak...

Muhacir Kuşlar kuşlar süzülüyordu mavilerin kesiştiği yere… ümitsiz sevdalar taşınıyordu yorgun kanatlarında. Her biri vurulup düşüyordu mavilerin derinliklerine figan ediyordu bulutlar vurulup düşüyorlardı minörlerin hüzünlerine. –yerleşik- bir martı viyolonsel çalıyordu. ben kovgundum yurdumdan yitirmişim kalpağımı konmuşum kıyısına karanlık bir denizin. ve çok uzaklardan metruk iklimlerden hicran yeli bağrında...

Savaş Çocuklarına Seçeneksizlik sokakların da kapıları vardır bekler seni kalabalıklar… kaybolursun, açma! sokakların da sokakları vardır, bağlanmış kapının önüne karanlıklar… çıkma vurulursun! gözü kör sokakta kalabalıklar… gözü kor kapıda karanlıklar… çıkma, kaybolursun açma, vurulursun… sonra, belki kuyulardan dikine dikine gök kanatlılar kim bilebilir, güvercinler… Galip Özdemir

Rüzgardan korunaklı, tipi kıran, özellikle boyraz duldasıdır tsi mai. Issız bozkırların, sessiz köyünün hayat sahnesi… İş aralarında yorgunluğun atıldığı, hayallerin kurulduğu, geleceğini çizildiği bir sükunet sığınağı idi tsi mai … Boş bulunursa çocukluğumuz...