Burgaz – Dedeağaç’tan sonra, ENİ ile Gazprom arasında yeni imzalanan 900 km.lik Karadeniz doğal gaz boru hattı projesi, Türkiye’nin ABD Desteği ile “Enerjiyi kontrol eden ülke” olma hayalinin sonu mu?
Enerji Bakanı Sayın Hilmi Güler “Üçüncü nesil aile şirketi mirasçısı” anlayışıyla, ele geçirilen tarihi fırsatı harcadı mı?
Kazak petrolü bağlanamayan, Bakü-Tiflis-Ceyhan petrol ve Türkmen gazını alamayan Bakü-Tiflis-Erzurum doğal gaz hatları kaç yıl çalışır? Ne kadar rantabl olur?
Mavi Akım’a paralel gaz hatları ve Samsun-Ceyhan Petrol ve Gaz boru hatları projeleri de doğmadan ölüme mahkum mu?
Bana göre, pratiği olmayan, ama ‘Enerji Politikalarımız’a yön verenler tarafından, en önemli AB katılım projesi olarak lanse edilen “NABUCO” unutulabilir.
Peki Güney Koridoru ne olacak?
Seçim meydanlarında enerji politikalarının başarısını(!) abartarak anlatanlara kimse sormaz mı?
Sahi kim bunlara oy verenler?
Ülkede bu kadar müteahhit var mı?
Cevabını bulamadığım pek çok soru var. Sahi, 25 Haziran akşamı, KEİ liderler zirvesine katılan Putin, İstanbul’a gelmeden önce basını kullanarak, “Türkiye’ye enerji konularını görüşmeye geliyorum. Müteahhit alacaklarını karşıma çıkarmayın” mesajını da yollamışken, 26 Haziran sabahı ‘Enerji Konferansı’na, tüm liderler katıldığı halde neden katılmadı?
Soru çooookkk…
Cevabı bilen var mı?
Kimler, bunlara oy veriyor?
Cengiz Gül, 27 Haziran 2007, (İnternetten alınmıştır)
Sayı : 2007 07
