Oubykh Mektupları Kasım 2016

Bir sayfa kapandığı için adım atmayı anlatmak boynumun borcu oldu…
Yoksa keçi inadından değil, tırnaklı keçi belki Skenderbëi başlığı gibi boynuzlar da olabilir…
Bje olabilir, sonraları çok kullanılan, her daim kullanılan, dua niyetine…
Uzaktan duysunlar diye sesleri…
Mezbjen yolculuğu…
İstanbul, Bursa, Uzuntarla…
88 kişi…
Ak düşmüş saçlarıyla gelenleri görünce zannetmeyin yürüyemeyecekler…
Uzuntarla’nın saçlarına ak düşmüş Uzuntarlalıları en önde bayrağı taşıdılar, az yürüyenler değil bir miktar yürüyenler bile yetişemedi onlara…
Sadece yürümediler, konuştular bildikleri lisanlarında…
Sadece yürümediler, daldan baston yaptılar isteyen herkese…
Sadece yürümediler, elma topladılar, böğürtlen topladılar…
Mantarın zehrini ezdiler, ellemesin peşlerinden gelen az yürüyenler düşüncesiyle…
Eşlik eden dört ayaklı arkadaşı sevdiler, bir ayağından rahatsız olsa da, bir an olsun yalnız bırakmadı onları, dört ayaklı koşulsuz sevildiğini bilen…
Yetti mi, tabii ki yetmedi…
Yetmişlik Dayı Bey, rehber oldu 88 keçiye…
Tırnaklı keçiler, yükseğe daha yükseğe çıkarken el verdiler birbirlerine…
Bir taş üstüne, bir taş daha kondu…
88 taş yerinde duramadı…
Bir duvar oldu, suya geçit vermedi…
Toplanan kestaneler ateşe atıldı…
İsinde ter kurutuldu, peynirin kurutulduğu gibi…
Mezbjen yürüdü…
Yol aldı herkes…
Yaprağın bin rengiyle tanıştı yol alan tırnaklı Mezbjenler…
Bir sayfa değil, bir adımda bilindi herşeyin paylaşılacağı…
Üzüntünün, mutluluğun…
Siyah tuşlar, beyaz tuşlar kardeş notalar oldu…
Bir leke ele verdi, hepimiz adına küçük bir leke kondu ortaya…
Andımız oldu, tahta masada lokmanın fazla olmadığı…
Esas sahipleri kekik otladı…
Nal izi hep göründü, mıhlanmış olmasa da, dört ayağı uzun olan, kirpiği gözle görülen…
Mezbjen tırnağını saklayamadı, bir sonraki seyahate kadar…
Mezbjen saklayamaz tırnağını, yola tutunmak demek, duvara tutunmak demek…
Sonra göz göze bakarak bir yudum içildi…