Oubykh Mektupları Eylül 2018

Beyaz bir kaset…
Beyaz büyük bir arabada bir kaset girişi var, vites kutusu önünde bir kasetlik girişi olan bir teyp var, içinde ise beyaz bir kaset…
Yunan alfabesi ile yazılmış bir isim…
Okunuşu kolay bir isim…
Sanki Aliye der gibi Aliki…
Sanki Kayaoğlu der gibi Kayaloglou…
Çalan notalar farklı ama hissedilen, öncesinde duyulan hep aynı…
Bir gırtlaktan çıkan ses, onu duyan bir kulak, onu duyan bir kalp…
Bir…
Köprüden sonra Barbaros Bulvarı…
Sonra birden kendinizi İran Okulu önünde bulursunuz…
Ötesi…
Bir daktilo…
Siyah şeridi olan, beyaz kağıdı olan eski bir daktilo önünde…
Yanlış yazdığınız zaman silemediğiniz bir daktilo…
Bir harf basınca, mürekkebin kurumasını beklemek olmasa bile, tuşun yerine oturmasını beklediğiniz daktilo…
Harfler karışınca anlaşılmaz bir kağıt ortaya çıkan…
Harfler karışınca parmakların harf ile boyanan el…
Şerit bittiği zaman hikaye biter mi…
Daktilo sesi…
Karbon kağıdı mavi…
Karbon kağıdı siyah…
Karbon kağıdı kırmızı…
Karbon kağıdı ne renk olursa olsun tüm kopyalar aslı gibi…
Bir kaşe…
Aslı gibidir…
Aslı çok değil, aslı bir tane, ama gibi olan çok…
Gerektiği için her biri imzalı…
Aslı ve aslı gibi olanlar…
İmza tek…
Harflerin karakteri yok…
Yazının var…
Şiir gibi, yoksa şarkı var harflerin hikayesinde…
Bir gecede bitmeyecek…
İsmi Aliki, Aliye der gibi…
Beyaz bir kaset…
İçinde şerit olan bir kaset…
Notaların karışmasını engelleyen bir ses…
Notalar karışmadan huzurla gelen bir ses…