Her 21 Mayıs’ta bütün hüzünlerini bize taşır nehirler… Acılarını katar sularımıza…
Her 21 Mayıs’ta kararır Çerkeslere bütün denizler.
Karadeniz olur.
157 yıl önce direndiğimiz dağlarımızda, Ezidi’nin sığındığı Şengal Dağı biz oluruz mayıslarda…
Mağaralarda açlıktan ölen Hakuç çocuklarının acısı Dersim’in Laç Mağarası’nda yankılanır.
Aylan Bebek oluruz ak pak denizlerde.
Halepçe’de ölürüz.
Sürgün ve soykırım yollarında ölüler taşırız. Güney Marmara’da göçünü yükleyen de biziz, Erzurum’da sürülen Ermeni de…
Filistin oluruz mayıslarda; ceplerimizde taşlarımız, sıkar sıkar avuçlarımızı kanatırız.
Bir koca halka oluruz meydanlarda.
Acısı bilinmeyen, dili sayılmayan, kaderi karanlığa terk edilmiş halk oluruz.
“Biz de varız” diyenlerin çığlığını biz duyarız. Halkların arasında halk, bir nefes, bir ses oluruz.
Gün gelir, kendi şarkılarımızla kendi dağlarımızda yeşeririz.
Gün gelir; çokkültürlü, çoksesli koca bir orman oluruz.
