Merhaba… Haftalardır hayvanların öldürülmesi yasası ile ilgili sosyal medyada, basında paylaşılanları hepimiz görüyoruz, okuyoruz, fark ediyoruz. Bununla ilgili bir şeyler yazayım istedim ancak o kadar çaresiz ve öfkeli hissediyorum ki kelimeler istediğim noktaya gidemeyince vazgeçtim.
Bir arkadaşım tepkisini Nâzım Hikmet’in vefat eden köpeğine yazdığı bir şiirle paylaşmış. İzninizle sizlerle paylaşmak istiyorum.
Kaç sabahtır uyanıyorum, dinliyorum ortalığı,
Kapımı tırmalayan yok.
Ağlamak geliyor içimden,
Ağlayamadığım için utanıyorum.
İnsan gibiydi.
Hayvanların çoğu insan gibidir,
Hem de iyi insan gibi…
Umuyorum içinde öldürmek olmayan bir çözüm bulunur. Ve tüm canlılara ait olan yaşam hakkı gereği doğadaki tüm dengeyi bozmadan dünyayı paylaşmayı becerebiliriz.
