Bağımsızlık Demokrasi Özgürlük Eşitlik Birlik

“Ben” ve 450 

Kişileri tanımlamada en temel, basit tanımlama o bildiğimiz 6 seçenekli tanımlama; 

Ben, sen, o, biz , siz, onlar. 

Bunlardan en önemli olanı bireyin kendini anlattığı “ben”. Nedir “ben”i ayrıcalıklı kılan. İçinde saklı olan nedir? Bence “ben”, çok tüketilen ancak mayasının ne olduğu pek de analiz edilmeyen bir tanım. İnsanın var oluşunu ve farklılığını ortaya koyan “ben”i fazla önemsemeyenler, “sen”, ”o”, ”biz”, ”siz” ve “onlar”. 

 “Ben”i sıradanlaştırma ve “öteki”leştirme yarışında diğer beş tanım sahipleri büyük çaba içinde her zaman. “Ben”i yok sayarak kendi varlıklarının yaşayacağı düşüncesiyle büyük kıyımı gerçekleştiriyorlar. Bu geçmişte de sürdü, bugün de sürüyor. “Ben” ise bu kıyımlardan kurtulabilmek için, yaşama güdüsüne boyun eğerek sıradanlaşıyor ve kendisini tanımlayan “ben” den başka her şeye dönüşerek sessizce yaşıyor ve sessizce ölüp gidiyor. 

Haykıramayışıyla, hayalleriyle, gerçekleştiremedikleriyle, gösteremediği sevgisiyle, özlemiyle, içine akıttığı gözyaşıyla ölüp gidiyor. 

Sokaklarda, meclis koridorlarında, evimizde, okullarda, derneklerimizde, hayatın her alanında ezilmiş birçok “ben” lerin üzerinden yürüyoruz ve gidiyoruz. 

Ayrık otu muamelesi gören “ben” lerimiz itinayla temizleniyor yaşamın her alanından. Baştaki “isyankar” ben, giderek ehlileşiyor ve “itaat” ederek sessizleşiyor ve sessizce ölüyor. 

Sevmediklerini sevmek zorunda olduğunu, bilmen gerekenlerini unutman gerektiğini, unutman gerekenleri hatırlaman gerektiğini, hesap sorman gerekenlerin aslında senden hesap sorması gerektiğini “öğreniyorsun”. 

 “Ben”im de artık “onlar” dan farkım yok. Dersimi çalıştım ve öğrendim, “onlar” olmayı. 

Kafamdan fışkıran binlerce ayrık otunu artık kendim ayıklıyorum ve bunu öğrendim. Susmayı, konuşmamayı, bağırmamayı, ağlamamayı öğrendim. Kim olduğumu, “ben” olduğumu unutarak sessizce kaybolmayı öğrendim. 150 yıldır “ben”i bu hale getiren felaketleri kurcalamamayı öğrendim. Başka şapkalarla, başka başlarla dolaşmayı, başka ülkelerin sadık bir koruyucusu olmayı öğrendim. 

Göğsü dağlanmış, yarası 150 yıldır kanayan bir Çerkes savaşçının üzerine, hasmı tarafından dökülen tuz zerrelerinin, aslında gül yaprakları olduğuna inanmayı öğrendim. 450 yıl önceki izdivacın “ben”i yok eden değil, aslında var eden hoş, güzel bir kardeşliğin başlangıcı olduğuna inanmayı öğrendim. Bunu fazla kurcalamamayı öğrendim. Annemin, babamın anlattıklarını; gece karanlığında yakılan Kafkasya’daki Çerkes köylerinin hikayelerini ve yok edilen yüzbinlerce, milyonlarca Çerkes’in dramlarını unutmayı öğrendim. Karadeniz’in soğuk sularında boğulan, Samsun’da, Kefken’de sıtmadan ölen insanları unutmayı öğrendim. Bunun hesabını sormamayı öğrendim. 

Öğrenmeye devam ediyorum çoğumuz gibi. 

Sadece “ben” değilim bu durumda olan. Böylesine “ben”liğini kaybetmiş bir çok kişi var etrafımda. Hepsi benzer sözlerle düzene övgü peşindeler. Belki bu hali ve benliğin kayboluşunu en iyi anlatan, Erhan Hapae’nin zihinlerimize kazınan o önemli şiiri: 

Belki daha çok zaman 

         elimiz böğrümüzde 

         yüreğimizde bir boşluk kocaman 

sürecek bu çılgınlık 

         bu kaybolmak hevesi 

ne şair yanıtı çıkacak 

        ne de halkımın sesi 

belki daha çok zaman 

        sevip okşayacağız 

        tıkıldığımız kafesi 

Bu şiirin yazılışının üzerinden 30 yıl geçti. Tüm öngörüler birbir doğrulandı. Aynı kafesin içinde yaşam süren bizleştirilen “ben”ler, kafesimizi evimiz olarak benimsedik ve birbirimize benimsettik. İsyankar şair, isyankar yazar, isyankar ressam aramızda kalmadı. Artık hepimiz birbirimize benziyoruz. Ne mutlu bize. 

Farkında mıyız, bilmiyorum. 

 “Ben”lerimiz, benliğimiz kayboluyor ve yok oluyoruz. 

  

ahmetozel@yahoo.com 

 

Sayı: 2007 10 

Önceki İçerik
Sonraki İçerik
Ahmet Özel
Ahmet Özel
ahmetozel@yahoo.com

Yazarın Diğer Yazıları

Çerkes Halkının Talepleri Konusunda Hal ve Gidiş

Erhan Hapae’nin 1977'de Yamçı’da yayınlanan BELKİ DAHA şiiri hepimizin hafızasında taptaze duruyor. Belki daha çok zaman     elimiz böğrümüzde     yüreğimizde bir boşluk, kocaman sürecek bu çılgınlık     bu...

Çerkes Halkının Talepleri Konusunda Hal ve Gidiş

Erhan Hapae’nin 1977 de Yamçı’da yayınlanan BELKİ DAHA şiiri hepimizin hafızasında taptaze duruyor. Belki daha çok zaman     elimiz böğrümüzde     yüreğimizde bir boşluk, kocaman sürecek bu çılgınlık    ...

Çerkes Diasporasında Yaşanan Bülünme Sürecine Bir Bakış

Binlerce yıl aynı topraklarda yan yana yaşamış, birbirleriyle ilişki içinde olmuş Kuzey Kafkasya halkları olan Adige, Abhaz, Oset, Çeçen ve Dağıstanlılar, bundan 146 yıl önce yine acı...

Sosyal Medyalarımız

4,890BeğenenlerBeğen
1,353TakipçilerTakip Et
4,000TakipçilerTakip Et

Son Yazılar

- Advertisement -spot_img